|
|
კავკასიელი ხალხები რომ საქართველოსადმი მეგობრულ დამოკიდებულებას განიცდიან, ამაში საკმაო წვლილი შეიტანა არნოლდ ჩიქობავამ. ის არა ერთი ჩრდილოკავკასიელი ხალხის წარმომადგენლის პედაგოგი იყო და დიდ ცოდნასთან ერთად დიდი სიყვარულიც გასცა. დიდწილად მისი დამსახურებაა, რომ კავკასიური ენების შესწავლა დღესაც გრძელდება კავკასიაში და მის ცენტრში, თბილისში. ჩვენი დედაქალაქი ამ საქმის აღიარებული ცენტრია.
|
|
მისი პროქართული ქადაგებანი აუტანელი იყო ტფილისის ცარისტული მმართველებისთვის და იგი გააძევეს ტფილისიდან, ჩამოართვეს რა სამშობლოში მღვდელმსახურების უფლება.
|
|
1904 წლის 8 (ახალი სტილით 21) ოქტომბერს, დაიბადა გიორგი ვასილის ძე წერეთელი - ქართველი ენათმეცნიერი, აღმოსავლეთმცოდნე, ისტორიკოსი, აღმოსავლეთმცოდნეობის ქართული სამეცნიერო სკოლის ფუძემდებელი, ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი, სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი, საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე, პოლონეთის ორიენტალისტთა საზოგადოების საპატიო წევრი, დიდი ბრიტანეთისა და ირლანდიის სამეფო სააზიო საზოგადოების საპატიო წევრი.
|
|
ახლებურად ახსნა სათავადოების ჩამოყალიბების საკითხი, კერძოდ, დაასაბუთა, რომ სათავადოების წარმოშობა საქართველოს ისტორიის გარკვეულ საფეხურზე შექმნილი "ჩიხის" შედეგი იყო და არა პროგრესისა, როგორც მანამდე ფიქრობდნენ.
|
|
ცნობილი ქართველი ენათმეცნიერი, რუსთველოლოგი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1948), პროფესორი (1932) - ვუკოლ მიხეილის ძე ბერიძე დაიბადა 1883 წლის 15 (ახალი სტილით 28) თებერვალს, ხონში, ქუთაისის გუბერნიაში.
|
|
პეტრე გრიგოლის ძე მელიქიშვილი (დ. 29 ივნისი/11 ივლისი, 1850, თბილისი ― გ. 23 მარტი, 1927, თბილისი) — ქართველი ქიმიკოსი, თბილისის უნივერსიტეტის პირველი რექტორი (1918) და ამავდროულად 1918 წლიდან 1927 წლამდე ორგანული ქიმიის კათედრის გამგე. სსრკ-ის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1927).
|
|