|
ფერდინანდ VII - კარლისტური ომების დაწყების მიზეზი
ფერდინანდ VII (ესპ. Fernando VII; დ. 14 ოქტომბერი, 1784, მადრიდი − გ. 29 სექტემბერი, 1833, მადრიდი) — ესპანეთის მეფე 1808 წლის მარტ-მაისში და 1813-1833 წლებში. კარლ IV-ის შვილი.
ფერდინანდს კონფლიქტი ქონდა ნაპოლეონ I-ის მორჩილ მამასთან და ამის გამო მას ეროვნულ ლიდერად მიიჩნევდნენ. საფრანგეთის ინტერვენციისა და მადრიდის აჯანყების შემდეგ, რომელსაც მხარს თავად პრინცი უჭერდა კარლ IV გადადგა და ფერდინანდი მეფედ გამოაცხადეს. ძალიან მალე ნაპოლეონმა მამა-შვილი ბაიონაში, ფაქტობრივად დააპატიმარა და ესპანეთის სამეფო ტახტზე თავისი უფროსი ძმა ჟოზეფი აიყვანა. ესპანეთის ანტიფრანგული მოძრაობა მეფედ ფერდინანდს აღიარებდა, თუმცა მეფეს ამ მოძრაობაში მონაწილეობა არასოდეს არ მიუღია.
1813 წელს საფრანგეთი ესპანეთიდან გააძევეს და ფერდინანდი კვლავ სამეფო ტახტზე ავიდა (კარლ IV ამ დროს რომში ცხოვრობს, მაგრამ ესპანეთში არ დაბრუნებულა).
1820-1823 წლებში ესპანეთში სამოქალაქო ომი მიმდინარეობს, რომელსაც რაფაელ რიეგო-ი-ნუნიესი მეთაურობდა. 1820 წლის 9 მარტს მეფე იძულებული გახდა აღედგინა 1812 წლის კონსტიტუცია. ამბოხება ჩაახშეს საღვთო კავშირისა და საფრანგეთის არმიის დახმარებით. 1823 წლის 1 ოქტომბერს მეფე ფერდინანდ VII აღადგინა აბსოლუტისტური რეჟიმი. მეფემ საყოველთაო ამნისტია გამოაცხადა.
ფერდინანდის მეფობის პერიოდში ესპანეთმა დაკარგა გავლენა ლათინურ ამერიკაზე. 1810-1820-იან წლებში დამოუკიდებლობისათვის ომის პერიოდში სიმონ ბოლივარის, ხოსე დე სან-მარტინისა და სხვათა მეთაურობით დამოუკიდებელი სახელმწიფოები ჩამოყალიბდა.
დაქორწინებული იყო ოთხჯერ, თუმცა შვილები შეეძინა ბოლო ქორწინების შედეგად. უფროსი შვილი ისაბელა 1830 წელს გამოაცხადა ტახტის მემკვიდრედ, სალიკური სამართლის შეცვლის შედეგად. ფერდინანდის გარდაცვალებას 1833 წელს მოჰყვა ბრძოლა მცირეწლოვან ისაბელასა და ფერდინანდის ძმის, კარლოსის მომხრეებს შორის, ამ დაპირისპირებას კარლისტური ომები ეწოდა. |
|
|
 1 (14) აგვისტოს არის ხსენება შვიდთა მოწამეთა მაკაბელთა - აბიმი, ანტონინე, გური, ელეაზარი, ევსევონი, ალიმი და მარკელე, დედა მათი სოლომონია და მოძღვარი ელეაზარი ეწამნენ ქრისტეს შობამდე 166 წელს, როცა იუდეა სირიის მეფეს, ანტიოქოს ეპიფანეს ჰქონდა დაპყრობილი.
უსჯულო თვითმპყრობელმა გადაწყვიტა, წარმართობა დაენერგა იუდეველთა შორის, უკრძალავდა მათ ღვთისმსახურებას, წვავდა წმიდა წიგნებს; იერუსალიმის ტაძარი გაძარცვა, შიგ იუპიტერის კერპი დაადგმევინა, უფლის რჩეულ ერს ელინური ღვთაებებისათვის მსხვერპლის შეწირვასა და ნაკერპავის ჭამას აიძულებდა...
|  114 აგვისტოს აღინიშნება შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა ცხოველმყოფელისა ჯვარისა უფლისა. 1897 წლის ბერძნული ჟამნის ცნობით, კონსტანტინოპოლში უძველესი დროიდან არსებობდა ჩვეულება ქალაქის ქუჩებში უფლის პატიოსანი ჯვრის შემოტარებისა, რისი მიზეზიც იყო აგვისტოს თვეში ადგილობრივ მკვიდრთა შორის სნეულებათა ხშირი გავრცელება. |
| | | |
|
