თამარ მეფის მემატიანეს აღწერილი აქვს შემდეგი ეპიზოდი მისი ცხოვრებიდან:

- ვერ გაიტაცა მეფე თამარი ამქვეყნიურმა შვება-სიამემ, ვერც სამეფო გვირგვინისა და კვერთხის ძლიერებამ, ვერც ძვირფას ქვათა სიუხვემ და სხვა ულევმა სიმდიდრემ, რამეთუ ყველაზე მეტად მან უფალი ღმერთი შეიყვარა და ზურგი აქცია ქვეყნიურ საცდურთ. ყოველღამ მღვიძარებდა, მუხლმოდრეკილი ილოცვიდა და მხურვალე ცრემლთაღვრით ევედრებოდა უფალს წყალობას მთელი ერისთვის, დანარჩენ დროს კი ხელსაქმეს უთმობდა, ღამ-ღამობით დაშვრებოდა და ამგვარი შრომით მოპოვებულ სახსარს ღარიბ-გლახაკთ და ქვრივ-ობოლთ შეაწევდა.

ერთი ასეთი შემთხვევა მოვიხსენიოთ:

ოდეს ღამით ხანგრძლივი ლოცვისა და შეუსვენებელი ხელსაქმობის შემდეგ დაღლილ თამარს უნებლიეთ მიეძინა, სიზმრისეულ ჩვენებაში საკვირველად წარმტაცი ადგილი იხილა - სამოთხე, რომლის სიმშვენიერის გადმოცემა არ ძალუძს ადამიანის ენას. იქ ოქრო-ვერცხლით შემკული ტახტები იდგა, წმინდანთა დასაჯდომელად. ერთ-ერთი მათგანი ყველაზე აღმატებული და ძვირფასი ჩანდა, ოქროთი და თვალ-მარგალიტით შემკული. როცა ეს ზეაღმატებული ტახტი იხილა, თამარმა გაიფიქრა:

"მე ხომ მეფე ვარ და ალბათ ეს ტახტიც ჩემთვის არის გამზადებული!"

და გაემართა კიდეც მისკენ, რათა ზე-დამჯდარიყო ხელმწიფებრივად. მაგრამ ნათლით მოსილმა კაცმა შეაჩერა და უთხრა:

"ეს ტახტი შენთვის არ არის განმზადებული, რად

სახალხო კონსტიტუციური საპარლამენტო მონარქიისა და ეროვნული იდეოლოგიის შესახებ მასალები იხილეთ სამეფო კლუბის საიტზე: georoyal.ge

გაოცდა თამარი:

"ვინ არის ჩემზე აღმატებული, რომ ეს ტახტი დაიკავოს?"

"ეს ტახტი შენს მსახურ დედაკაცს ეკუთვნის, რადგან თორმეტ მღვდელს მისი ხელით მოქსოვილი შესამოსელი აცვია, როცა საკურთხეველში ტრაპეზის წინაშე დგანან უსისხლო და პატიოსანი მსხვერპლის შესაწირად! ამიტომაც იგი შენზე აღმატებულია აქ. შენ კი, რაკი მეფე ხარ, ეგ დიდებაც გეყოფა, ხოლო ტახტად ეს იყოს საკმარისი შენთვის" - და დაბლა მდგომ, ნაკლები ღირსების ტახტზე მიუთითა...

გაიღვიძა თუ არა თამარმა, იმ მსახური დედაკაცის მოყვანა ბრძანა. და მართლაც, ღვთისნიერმა ქალმა აღიარა თავის ხელმწიფის წინაშე - ფარულად მოვქსოვე სამღვდელო კვართნი და ფილონნი და მივუძღვანე მღვდელმსახურებსო.