„Neue Zürcher Zeitung“-ში ვენის უნივერსიტეტის პროფესორი ანდრეას კაპელერი წერს:  „ძველი სტილით 1613 წლის 7 თებერვალს სხვადასხვა სოციალურ დაჯგუფებათა და რეგიონთა წარმომადგენლებმა მოსკოვში აირჩიეს მეფედ მიხეილ რომანოვი. ანუ, ზუსტად 400 წლის წინ რუსეთის ტახტზე ავიდა პირველი მეფე რომანოვების დინასტიიდან. დინასტია ხელისუფლების სათავეში იყო 304 წლის მანძილზე, 1917 წლის თებერვალში  მის დამხობამდე“.

ისტორიკოსი აღნიშნავს, რომ მიხეილ რომანოვის არჩევით დასრულდა შფოთისა და არეულობის პერიოდი, რომელიც დაიწყო 1598 წელს  უკანასკნელი რიურიკოვიჩის - ივანე მრისხანის ვაჟის, გარდაცვალების შემდეგ. პირველი არჩეული მონარქის - ბორის გოდუნოვის სიკვდილის შემდეგ  1605 წელს დაიწყო სამოქალაქო ომი და საშინელი შიმშილობა. ომში ჩაებნენ პოლონურ-ლიტვური სახელმწიფო და შვედეთი, რუსეთის ტახტზე ავიდა თვითმარქვია ცრუდიმიტრი, შემდეგ მოსკოვი დაიკავეს პოლონელებმა. მაგრამ  პოლონელის შესაძლო გამეფების წინააღმდეგ პროვინციებში დაიწყო აჯანყებები, რომელთაც მხარს უჭერდა ეკლესია. 1612 წელს პოლონელები განდევნეს მოსკოვიდან, ხოლო ცოტა მოგვიანებით ტახტზე ავიდა მიხეილი.

„რომანოვების დინასტიის დაფუძნება რუსების ისტორიულ მეხსიერებაში ჩაბეჭდილია, როგორც ხალხისა და ხელისუფლების ერთობის სიმბოლო დასავლეთის აგრესიის წინააღმდეგ და რუსეთის გზის დასაწყისი დიადი დერჟავის“ სტატუსამდე“, - წერს კაპელერი.

ისტორიკოსი ავლებს პარალელებს XVII საუკუნის მოვლენებსა და უკანასკნელ ათწლეულებს შორის: „სსრკ-ის დაშლამ  მოიტანა ახალი ღრმა პოლიტიკური კრიზისი, ახალი შფოთი - წერს ის - „ქვეყანაში იყო პროდუქტების მწვავე ნაკლებობა, სოციალური და სამედიცინო უზრუნველყოფის სისტემა  მოიშალა, ადამიანები შეეჯახნენ „ველურ კაპიტალიზმს“. ამ მიზეზით წარმოიშვა ანტიდასავლური განწყობილებები. ავტორი იხსენებს დიდ უკმაყოფილებას გორბაჩოვითა და ელცინით, რომელთაც ანიჭებდნენ რუსები მთავარ პასუხისმგებლობას არეულობისა და მსოფლიო „დერჟავის“ პოზიციების დათმობისათვის.

„კრიზისის ფონზე“, -  წერს ისტორიკოსი - „2000 წლის მარტში მოსული პუტინი გამოიყურებოდა მშველელის როლში. ჯერ კიდევ პირველი ვადის დროს მან შეძლო რკინის ხელით  შფოთის ჩაცხრობა, რუსეთის პოლიტიკური მდგომარეობის სტაბილიზება, ეკონომიკის კონსოლიდირება და შელახული ნაციონალური ღირსების აღდგენა“. ისევე, როგორც 1612-1613 წლებში ეს მოხდა მართლმადიდებელი ეკლესიის დახმარებით“.

პოლონელებისგან მოსკოვის განთავისუფლების 400 წელი და ნაპოლეონზე გამარჯვების 200 წელი - ეს იყო მთელი წლის ორი უმნიშვნელოვანესი ნიშანსვეტი,  აღნიშნული რუსეთში 2012 წელს. მოელოდნენ, რომ რომანოვების 400 წლის იუბილეს ასევე საზეიმოდ აღნიშნავდნენ  „რუსეთის იმპერიისა და მისი ამჟამინდელი პრეზიდენტის სადიდებლად“ . ჯერ კიდევ დეკემბერში პუტინის პრეს-კონფერენციაზე ჟურნალისტებს დაურიგეს საქაღალდეები ყველა რომანოვის პორტრეტით. მაგრამ მოგვიანებით განაცხადეს, რომ არავითარი ოფიციალური ზეიმი არ ჩატარდება, ხოლო სამეცნიერი და საეკლესიო, რომანოვების შთამომავალთა და ზოგიერთი რუსული რეგიონების  ინიციატივებს არ მიეცათ მწვანე გზა.

კაპელერის აზრით პუტინს აშინებს რომანოვებთან პარალელის მკვეთრად ხაზგასმა და, მით უმეტეს, საკუთარი თავის  მათ შთამამოვლად წარმოჩენა, ან ახალი დინასტიის დამაარსებლად.  „იმპერიულ ისტორიაზე მთელი თავიანთი პატრიოტული შეხედულების მიუხედავად, რუსეთის მცხოვრებთა უმეტესობა ამას ვერ გაიგებს“, - აღნიშნავს ისტორიკოსი. ამასთანავე, პირველი რომანოვი, მისი სიტყვებით, არ იყო გამოჩენილი მეფე, „ამიტომაც პოპულისტი პუტინი შემოიზღუდა ოკუპანტების განმდევნელი, ქაოსის დამაურვებელი, რუსეთის განმადიდებელი ახალი ხელისუფლის ამრჩევი რუსი ერის ქებით“.