(წერილი იბეჭდება სადისკუსიოდ)

„ყოველი სული ჴელმწიფებასა მას უმთავრესისასა დაემორჩილენ, რამეთუ არა არს ჴელმწიფებაჲ, გარნა ღმრთისაგან“ (რომ.13,1)  - ბრძანებს პავლე მოციქული.

 ქართველი წმიდა ბერი მამა გაბრიელი მოგვიწოდებს: „მეფეს სხვა მადლი აქვს; სანამ ბაგრატოვანი მეფე არ დაუბრუნდება, საქართველოს არაფერი ეშველება! მეფის მოსვლამდე კი ტახტი აღადგინეთ!“

ვიდრე დროთა და ჟამთა ცვალებადობა მამა გაბრიელის ნასურვებ დღეს  მოგვიახლოვებს,  მივცემთ თავს მსჯელობის უფლებას -   ვინ შეიძლება  იყოს საქართველოს მეფე:

1.      პირველ ყოვლისა, ის აუცილებლად უნდა იყოს ბაგრატიონი - იესიან-დავითიანი ბიბლიური მეფეების შთამომავალი და საქართველოს მფარველისა და მეოხის, დედა ღვთისმშობლის სისხლით ნათესავი -  ევროპაში უძველესი 1400-წლიანი დინასტიის აღმდგენელი, რომელიც არა ქართველთა ნებით, არამედ უცხო ქვეყნის ვერაგული თვალთმაქცობითა და ძალმომრეობით დავკარგეთ.

შესაბამისად, ვინ არ შეიძლება იყოს ქართველი მეფე - ვინც არ არის სისხლით  ბაგრატიონთა ნათესავი.   

2.       აუცილებლად უნდა იყოს მართლმადიდებელი - ვინაიდან „რაჟამს ერთი ღმერთი გვიცნობიეს, არღარა უარგვიყოფიეს და არცა ოდეს წვალებისა მიმართ მიდრეკილ არს ნათესავი ჩვენი“. მეფე უნდა იყოს ჭეშმარიტი ქრისტიანული აღმსარებლობის გარანტი ქვეყანაში.

შესაბამისად -  სხვა სარწუნოებისა  და, მათ შორის, განსხვავებული ქრისტიანული კონფესიის მაღიარებელი ვერ იქნება საქართველოს მეფე.

3.      მეფის მშობლიური ენა უნდა იყოს ქართული. იგი  უნდა იცნობდეს  ყველა ქართულ დიალექტსა და კილო-კავებს და ზიარებული უნდა იყოს აფხაზური ენის საფუძვლებს.

შესაბამისად - ვისთვისაც ქართული ენა არ იქნება მშობლიური ენა, ის ვერ უნდა გახდეს  საქართველოს ტახტის მფლობელი.

4.      მეფე  უნდა იყოს ფიზიკურად და ფსიქიკურად ჯანმრთელი ადამიანი და ზნეობრივად გაწონასწორებული.

შესაბამისად - ვისაც ექნება თვალსაჩინო ფიზიკური და ფსიქიკური ნაკლი, აგრეთვე ზნეობრივი მანკიერებანი (მრუშობა, ანგარება, ქვებუდანობა და ა.შ.) ვერ უნდა დაიკავოს სამეფო ტახტი.

5.      მეფეს უნდა ჰქონდეს იბერიულ-კავკასიური ერთიანობის შეგნება და პასუხისმგებლობა: ფარნავაზის, ვახტანგის,  დავითის, თამარის,  გიორგი ბრწყინვალის კავკასიის გამაერთიანებელი  პოლიტიკური მრწამსითა და დიდი ილიას სენტენციის მეხედვით: „კასპიის ზღვიდან შავ ზღვამდინა ერთს ფიქრსა ფიქრობს, და ეს ფიქრია მთელ კავკასის თავისუფლება“.

შესაბამისად - თუ მეფე ვერ აცნობიერებს სამშობლოს კეთილდღეობისათვის იბერიულ-კავკასიურ ერთიანობაზე პასუხისმგებლობას, ის ვერ შეიშნოვებს საქართველოს სამეფო ტახტს.

6.      მომავალი მეფე მხოლოდ ლეგიტიმიზმის ძალითა და მონარქისტთა წრის დაჟინებული თხოვნის საფუძველზე   არ უნდა ადიოდეს ტახტზე - მას თავად უნდა ჰქონდეს მეფობის სურვილი, საკუთარი ძალების რწმენა და სამშობლოსათვის თავდადების უნარი.

შესაბამისად - უფლისწულის მხოლოდ გვარიშვილობა და ლეგიტიმიზმი, შინაგანი მზაობის უქონლად, ვერ აღადგენს საქართველოს სამეფო ტახტს.