|
|
ბაგრატ III-ის ბედიაში დაკრძალვის ფაქტი დოკუმენტური მტკიცებაა, საკრალურად წინასწარ განჭვრეტილი და შთამომავლებისათვის ანდერძად დატოვებული, რომ ქართველი მეფე, ვახტანგ გორგასლის მერე ქვეყნის გამაერთიანებელი, განისვენებს საკუთარ, ქართულ მიწაში, და ეს მიწა მუდამ საქართველოს საკუთრება უნდა იყოს!
და ასეც იქნება!
|
|
ეს წერილი დაიწერა დაახლოებით 16-18 წლის წინ და გამოქვეყნდა რამდენიმე გაზეთში. 2007 წელს შევიტანე ჩემს წიგნში "კონსტიტუციური სახალხო მონარქიისათვის". გადაბეჭდა რამდენიმე გამოცემამ, რისთვისაც მადლობას ვუხდი.
გადაბეჭდა რამდენიმე ადამიანმაც, ზოგი რამ შეცვალა, მიამატა ჩემი სხვა წერილებიდან და თავისი სიტყვებიც....
რაც ამ წერილში წერია, ისევ აქტუალურია, ამიტომ კვლავ ვთავაზობ საზოგადოებას.
გია მამალაძე
|
|
ეს წერილი დავწერე სააკაშვილის პრეზიდენტობისას, დაახლოებით 2004 წელს, თუმცა, ვფქრობ ის ახლაც აქტუალურია და მომავალში უფრო აქტუალური გახდება
გია მამალაძე
|
|
მან გვითხრა, რომ ჩახვალთ საქართველოში, დააკვირდით თქვენი პატრიარქის მიტრას, მასზე ასახულია ორი ხელისუფლების სიმბოლო, მეფისა და პატრიარქისა. ერთ-ერთი ტელეგადაცემის დროს უნახავს მამა ვიტალის ჩვენი პატრიარქის მიტრა და უკითხავს ერთ-ერთი ბერძენი ეპისკოპოსისათვის, რატომ არის ქართველი პატრიარქის მიტრა ასეთიო.
|
|
ეს წერილი დაიწერა უკრაინის "ნარინჯისფერი რევოლუციის" დროს, 2004 წელს.
|
|
15 (ახალი სტილით 27) ნოემბერი შეიძლება ითქვას, რომ პლატონ იოსელიანის დღეა. დაიბადა 1809 წლის 15 ნოემბერს და გარდაიცვალა 1875 წლის 15 ნოემბერს (როგორც ვთქვით, მაშინდელი 15 ნოემბერი ახალის სტილით 27 ნოემბერია
|
|
ვისაც კი როდესმე ილია ჭავჭავაძის სოციალ-პოლიტიკურ შეხედულებებზე დაუწერია, ამოსავალ დებულებად ყველასთვის ქცეულა ლელთ ღუნიას სიტყვები: "ჩვენი თავი ჩვენადვე გვეყუდნესო". ზოგადად ამით განსაზღვრავდნენ ხოლმე ილია ჭავჭავაძის, როგორც ეროვნულ-განმანთავისუფლებელი მოძრაობის მედროშის მრწამსს. უკეთეს შემთხვევაში ილიას ბიოგრაფიიდან მოჰყავდათ ის სამოქმედო პროგრამები, რომელთაც იგი უსახავდა თავის ხალხს მიმდინარე პოლიტიკურ სიტუაციაში.
|
|
განსაკუთრებული დატვირთვა აქვს გმირის, რელიგიური მოღვაწის, მეფის და სხვა დიდი ადამიანებისუკანასკნელ განსასვენებელს ყველაერისათვის. დიდი მოწიწებითა ეპყრობიან ასეთ ადგილებს: აშენებენ მავზოლეუმებს, სალოცავებს. ზოგიერთი ადამიანი სიცოცხლეში იმზადებდა თავის საძვალეს და ცდილობდა, მისი პიროვნებით, თუ საფლავით, სიკვდილის მერეც აღფრთოვანებულიყვნენ. დაწყებული პირამიდებიდან სხვადასხვა მონარქნი და ამა ქვეყნის ძლიერნი ეჯიბრებოდნენ ერთმანეთს საფლავების პომპეზურობით, სილამაზით, სიმდიდრით...
ქრისტიანობამ პომპეზურობაზე უარი თქვა.
|
|
|
2017-05-24 ნეტარისა ქრისტესიასი, ქრისტეფორედ წოდებულისა (1771); მღვდელმოწამისა მოკიოსისა (დაახ. 295); მოციქულთა სწორთა მეთოდესი (885) და კირილესი (869), სლოვენთა განმანათლებელთა; წმ. ნიკოდიმოსისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1325). | | | |
|
