|
წერილის ავტორი ჩვენი თანამემამულეა, რომელიც უკრაინაში მოღვაწეობს.მის მიერ წამოჭრილი რიგი დებულებანი და საქართველოს ისტორიის მოვლენების განსჯა, შესაძლოა, ერთმნიშვნელოვან აღქმას არ ექვემდებარებოდეს, მაგრამ ის, რაც ყოველგვარ კრიტიკაზე მაღლა დგას, გახლავთ ავტორის მართლმადიდებლური და მონარქისტული ხედვა.
|
|
ჩვენ გვიყვარს მეფე, რადგან
გვიყვარს ღმერთი!
წმიდა ბარსანოფი
მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგინება გვიწესებს:
“მღვდელი არის კურთხევა და განმტკიცება სამეფო ხელისუფლე-ბისა, ხოლო სამეფო ხელისუფლება არის ძალა და მხარდაჭერა მღვდლობისა... მღვდლობა იცავს ზეციურს და ზრუნავს მასზე, სამეფო ხელისუფლება კი სამართლიანი კანონებით ზრუნავს ქვეყნიურზე”. საეკლესიო სწავლებით მეფე არის ქრისტეს სახე და ხატი სამეფო მსახურებაში, პატრიარქი კი არის ქრისტეს სახე და ხატი პირველმღვდელმთავრის მსახურებაში.
|
|
თანამედროვე საზოგადოებაში სამწუხაროდ დამკვიდრებულია აზრი, მონარქიის არამიმზიდველობის, მისი თავისებური ანაქრონიზმის სახით არსებობის შესახებ.
|
|
საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქმა კურთხევა მისცა ერს სამეფო ტახტის აღდგენისათვის, კონსტიტუციური-მონარქიის სახით. ოპოზიციური პარტიების უმრავლესობამ ერთხმად აიტაცა ეს წინადადება და სავსებით მისაღებად მიიჩნია ქვეყნისათვის სახელმწიფოებრივი მოწყობის ეს ფორმა. საქართველოში მეფე და სამეფო ღირსება ყოველთვის ერის სიმბოლოდ მოიაზრებოდა:
|
