|
|
მეფე - რეალური სიმბოლური ფიგურაა, რომელიც კულტურის განვითარების მაღალ საფეხურზე ან ამ კულტურის გავლენის სფეროებში განასახიერებს ძალაუფლებას. იგი ღმერთების სამყაროს პატრიარქალური პრინციპის პროეცირებას ახდენს ადამიანთა საზოგადოებაზე.
|
|
ეს წერილი დაიწერა უკრაინის "ნარინჯისფერი რევოლუციის" დროს, 2004 წელს.
|
|
,,ღმერთმა ქრისტიანებს ორი უმაღლესი ნიჭი მიჰმადლა - მღვდელობა და მეფობა, რომელთა მეშვეობითაც მიწიერი საქმეები იმართება ზეციურის მსგავსად“.
ღირსი თეოდორე სტუდიელი
|
|
,,ღვთის თვალში არაა იმაზე უკეთესი ხელისუფლება, ვინემ ხელისუფლება მართლმადიდებელი მეფისა’’ (ღირსი სერაფიმე საროველი)
|
|
ერთმმართველობის ნება არ უნდა იზღუდებოდეს ქვეშევრდომთა ნებით: სწორედ ესაა ერთ-ხელისუფლებიანობა (მონო-არქი). თვითმპყრობელის ძალაუფლება კი - ესაა ხელისუფლება, რომელიც ეკლესიიდან ამოიზარდა, ეკლესიის იდეალიდან და ამ რელიგიური პრინციპითაა შეზღუდული.
|
|
,,მეფე განსულიერებული ხატია ზეციური მეუფისა''. (ღირსი მაქსიმე ბერძენი).
|
|
,,რწმენა აკურთხევს მიწიერ ხელისუფლებას, წარმოაჩენს მათ ზეციურ წარმომავლობას’’. (წმ. ფილარეტ მოსკოველი).
|
|
მაშასადამე, საჭირო კია გავიმეოროთ: ღვთისა გეშინოდეთ, მეფესა პატივს-ცემდეთ? (1 პეტრე 2.17). მოხარული ვიქნები, თუკი არაა საჭირო; ვფიქრობ, ეს არ იქნება ზედმეტი. გვაქვს მოვალეობა არა მარტო ღვთის წინაშე, არამედ მეფისაც; ერთი მეორეს არ ეწინააღმდეგება. ერთიც და მეორეც ერთად შეიძლება და საჭიროცაა აღვასრულოთ.
|
|
,,ხალხთა მართვის საქმე ყველაზე რთული საქმეა, – ამბობს წმინდა მართალი იოანე კრონშდადტელი, საუბრობს რა ხელისუფლების ღვთიურ ბუნებაზე – თვით ღმერთი, მეუფე უფლებათა და მეფე მეფეთა განამტკიცებს მეფის უმაღლეს ძალაუფლებას’’.
|
|
