|
|
,,ხალხთა მართვის საქმე ყველაზე რთული საქმეა, – ამბობს წმინდა მართალი იოანე კრონშდადტელი, საუბრობს რა ხელისუფლების ღვთიურ ბუნებაზე – თვით ღმერთი, მეუფე უფლებათა და მეფე მეფეთა განამტკიცებს მეფის უმაღლეს ძალაუფლებას’’.
|
|
მეფე - რეალური სიმბოლური ფიგურაა, რომელიც კულტურის განვითარების მაღალ საფეხურზე ან ამ კულტურის გავლენის სფეროებში განასახიერებს ძალაუფლებას. იგი ღმერთების სამყაროს პატრიარქალური პრინციპის პროეცირებას ახდენს ადამიანთა საზოგადოებაზე.
|
|
X-XI საუკუნეების მიჯნაზე საქართველოში ორი უმნიშვნელოვანესი ტაძარი აიგო, ერთი ისტორიული ეგრისის პოლიტიკურ ცენტრში ბედიაში, მეორე - სამეფოს დედაქალაქში ქუთაისში. ორივე ტაძარი ერთიანი საქართველოს სამეფოს სიმბოლოდ იქცა.
|
|
მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგინება გვიწესებს:
“მღვდელი არის კურთხევა და განმტკიცება სამეფო ხელისუფლებისა, ხოლო სამეფო ხელისუფლება არის ძალა და მხარდაჭერა მღვდლობისა... მღვდლობა იცავს ზეციურს და ზრუნავს მასზე, სამეფო ხელისუფლება კი სამართლიანი კანონებით ზრუნავს ქვეყნიურზე”. საეკლესიო სწავლებით მეფე არის ქრისტეს სახე და ხატი სამეფო მსახურებაში, პატრიარქი კი არის ქრისტეს სახე და ხატი პირველმღვდელმთავრის მსახურებაში.
|
|
ყველა ქვეყანას თავისი მფარველი წმინდანი ჰყავს. ყველა მართლმადიდებელი ქვეყნის უკანასკნელი მეფე, ღვთის განგებით, ქვეყნის მფარველი წმინდანის სახელს ატარებდა.
|
|
ვულოცავთ მის უწმინდესობას აღსაყდრებიდან 37 წლის თავს, ვუსურვებთ ჯანმრთელობას, ქართველი ხალხის კეთილდღეობასა და საქართველოს გაერთიანებას.
|
|
წერილის ავტორი ჩვენი თანამემამულეა, რომელიც უკრაინაში მოღვაწეობს.მის მიერ წამოჭრილი რიგი დებულებანი და საქართველოს ისტორიის მოვლენების განსჯა, შესაძლოა, ერთმნიშვნელოვან აღქმას არ ექვემდებარებოდეს, მაგრამ ის, რაც ყოველგვარ კრიტიკაზე მაღლა დგას, გახლავთ ავტორის მართლმადიდებლური და მონარქისტული ხედვა.
|
|
ჩვენ გვიყვარს მეფე, რადგან
გვიყვარს ღმერთი!
წმიდა ბარსანოფი
მეშვიდე მსოფლიო საეკლესიო კრების დადგინება გვიწესებს:
“მღვდელი არის კურთხევა და განმტკიცება სამეფო ხელისუფლე-ბისა, ხოლო სამეფო ხელისუფლება არის ძალა და მხარდაჭერა მღვდლობისა... მღვდლობა იცავს ზეციურს და ზრუნავს მასზე, სამეფო ხელისუფლება კი სამართლიანი კანონებით ზრუნავს ქვეყნიურზე”. საეკლესიო სწავლებით მეფე არის ქრისტეს სახე და ხატი სამეფო მსახურებაში, პატრიარქი კი არის ქრისტეს სახე და ხატი პირველმღვდელმთავრის მსახურებაში.
|
|
თანამედროვე საზოგადოებაში სამწუხაროდ დამკვიდრებულია აზრი, მონარქიის არამიმზიდველობის, მისი თავისებური ანაქრონიზმის სახით არსებობის შესახებ.
|
|
საჭიროდ მივიჩნევ თქვენი ყურადღება მივაპყრო ყოვლადწმინდა მარიამის ერთ წინასწარმეტყველებას, რომელიც მან ვაზის ჯვარის მიერ გამოთქვა. წმ. იოანე ოქროპირი, განმარტავს რა გამოსვლათა წიგნს, იტყვის: პატიოსანი ჯვრის ერთი ფრთა განასახიერებს აარონულ ანუ სამღვდელო საწყისს, ხოლო მეორე - სამეფოს.
|
|
|
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
2017-07-23 ორმოცდახუთთა მოწამეთა, ნიკოპოლისს წამებულთა: ლეონტისა, მავრიკიოსისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინიოსისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (დაახ. 319); მოწამისა აპოლონისა (III); მოწამეთა ვიანორესი და სილუანესი (IV); ღირსთა ეგვიპტელ მეუდაბნოე მამათა, ცეცხლითა და კვამლით მომწყდართა (დაახ. 398).  წმიდანნი ორმოცდახუთნი მოწამენი, წამებულნი ნიკოპოლს სომხეთისასა: ლეონტი, მავრიკიოსი, დანიელი, ანტონი, ალექსანდრე, იანიკიტე, სისინიოსი, მენევსი, ბირილადე და სხვანი (+დაახლ. 319), რომელთა ხსენებაც აღესრულება 22 ივლისს, სომხეთის ქალაქ ნიკოპოლში ეწამა კონსტანტინე დიდის თანამმართველის, იმპერატორ ლიკინიუსის (307-324) ზეობისას. ლიკინიუსი სასტიკად დევნიდა ქრისტიანებს. მან თავის, აღმოსავლეთის ოლქში გამოსცა კანონი, რომელიც წამებით სიკვდილს უქადდა ყველას, ვინც კერპებს არ სცემდა თაყვანს. როცა დევნა ქალაქ ნიკოპოლშიც დაიწყო, მაცხოვრის ორმოცმა მსასოებელმა გადაწყვიტა, ნებსით ჩაბარებოდნენ მტარვალებს და ქრისტეს სახელისათვის წამება დაეთმინათ. |  ღირსი ანტონი პეჩორელი (+1073), რომლის ხსენებაც არის 23 ივლისს, დაიბადა ჩერნიგოვის მახლობლად, დაბა ლიუბეჩში. ღვთისმოშიშებით აღზრდილი ყმაწვილი, სიყმაწვილიდანვე ბერული ცხოვრების სიყვარულით იყო განმსჭვალული. მან მღვიმეც კი გამოკვეთა, სადაც დაყუდებით აპირებდა ცხოვრებას, მაგრამ მალე დარწმუნდა, რომ ამგვარი ღვაწლისთვის გამოცდილი მოძღვრის წინამძღვრობა იყო აუცილებელი და ათონის მთას მიაშურა. აქ წმიდანი ანტონის სახელით აღიკვეცა ბერად. ჭაბუკი მოსაგრე თავისი კეთილგონიერებით, თავმდაბლობით, მორჩილებით, მკაცრი მარხვითა და ღამისთევებით თვით წმიდა მთის მამებსაც კი აოცებდა. |
| | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
|
