|
|
ჯერ კიდევ ლოტრეამონის მოლდარორს არ ეთქვა თავისი მონოლოგი, ყოველ შემთხვევაში ლადო გუდიაშვილისთვის მაინც, რომ მას ჰქონდა ყნოსვა გომბეშოს ფერის საღებავისა: აკი თვითონ ნიკო ფიროსმანი უხსნიდა მას საღებავის ალქიმიას. დიდებულია ეს დიალოგი ორი უდიდესი მხატვრისა: მაშინ ლადო გუდიაშვილს მემარცხენეობის არა გაეგებოდა-რა და ნიკო ფიროსმანმაც არაფერი იცოდა თავისი გენიოსი გულის ფეთქვის გარეშე.
|
|
კონსტანტინე (კოტე) ალექსანდრეს ძე მარჯანიშვილი (დ. 28 მაისი, 9 ივნისი, 1872, სოფ. ყვარელი — გ. 17 აპრილი, 1933, მოსკოვი, დასაფლავებულია თბილისში) — საბჭოთა ეპოქის ქართველი რეჟისორი. საქართველოს სსრ სახალხო არტისტი (1931).
|
|
ილიკო (ილია) პეტრეს ძე ქურხული (დ. 25 მარტი, 7 აპრილი, 1885, თბილისი ― გ. 24 სექტემბერი, 1954, თბილისი) — ქართველი მოხეტიალე მუსიკოსი (მევიოლინე, მესტვირე, მომღერალი).
|
|
1889 წლის 8 (20) აგვისტოს დაიბადა დიდი ქართველი ფერმწერი, გრაფიკოსი, თეატრისა და კინოს მხატვარი, ხელოვნების მკვლევარი, გამომგონებელი, საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე, დავით კაკაბაძე.
დავით კაკაბაძის შემოქმედება იმის დასტურია, რომ ქართული მხატვრობის გენია, რომელიც საუკუნეების წიაღიდან იღებს სათავეს, არ დაშრეტილა და არ გამქრალა, არც შემთხვევითი ყოფილა, არამედ გაგრძელებადი მოვლენაა ქართული გენიის გამოვლენისა.
ახლა გთავაზობთ ნუგზარ შატაიძის მოთხრობას "წერილი ძმას".
|
|
დიმიტრი ეგნატეს ძე არაყიშვილი (დ. 11 თებერვალი/23 თებერვალი, 1873, ვლადიკავკაზი — გ. 13 აგვისტო, 1953, თბილისი) — ქართველი კომპოზიტორი, მუსიკათმცოდნე-ეთნოგრაფი, პედაგოგი და საზოგადო მოღვაწე. ქართული პროფესიული მუსიკის ერთ-ერთი ფუძემდებელი.
|
|
