|
|
შალვა დადიანზე კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: “შალვა დადიანს ამშვენებს მისი ბიოგრაფია. რომელიმე გულარძნილი ნაშიერი იმავე წოდებისა, თავის დიდგვაროვნებას ჩინებულად გამოიყენებდა იმპერატორის სასახლის კამერჰერების, სენატორების და გენერალ-გუბერნატორების ეპოლეტების მისაღებად. შალვა დადიანმა, ამას ყოველივეს არჩია ქართველი მწერლის, ქართველი არტისტის სვეგამწარებული ცხოვრება".
|
|
საქართველოს რომ პოეტები ჰყოლია, ალბათ, არა მარტო რომელიმე მრავალრიცხოვან ერს, არამედ მთელს რასას ეყოფოდა საამაყოდ და სასახელოდ ქვეყნიერების დასასრულამდე.
|
|
1928 წლის 18 დეკემბერს (მისი ერთ-ერთი შთამომავლის მანანა სამაშვილის დაზუსტებით კი 1927 წლის 17 დეკემბერს), თბილისში, გარდაიცვალა ქართველი პოეტი ბაჩანა - ნიკო პავლეს ძე რაზიკაშვილი, ძმა ვაჟა-ფშაველასი.
|
|
ქართველი კაცისათვის კოლხური კოშკის ეზო, – მას მერე რაც იქ დასახლდა უკანასკნელი ხანების ერთ-ერთი გამორჩეული კოლხი (რა თქმა უნდა, კოლხი და იბერი ერთი და იგივეა), – ისეთივე შარავანდედითაა მოსილი, როგორც ჩვენი ტკბილი და უძვირფასესი მთაწმინდა. იქ კოლხურ კოშკშიც, იქმნებოდა მეოცე საუკუნის საგმირო ეპოსი, იქ ცხოვრობდა ახალი დროის დიდოსტატი, შემოქმედი არა მარტო დიდი ლიტერატურული ნაწარმოებებისა, არამედ მატარებელი ქართული იდეოლოგიისა და კიდევ, მოძღვარი ახალი ქართული ეროვნული მოძრაობის მზეჭაბუკების – ზვიადისა და მერაბისა, და მათი თანამზრახველებისა, თაობათა და თაობათა გაგრძელებაში…
|
|
იროდიონ ისაკის ძე ევდოშვილი, (ნამდვილი გვარი ხოსიტაშვილი; დ. 7 / 20 მაისი, 1873, სოფელი ბოდბისხევი, ახლანდელი სიღნაღის რაიონი — გ. 2 / 15 მაისი, 1916, თბილისი) — ქართველი მწერალი.
|
|
|
2018-05-24 ღირსისა დავით გარეჯელისა (VI) - მამადავითობა თბილისში*; ნეტარისა ქრისტესიასი, ქრისტეფორედ წოდებულისა (1771); მღვდელმოწამისა მოკიოსისა (დაახ. 295); მოციქულთა სწორთა მეთოდესი (885) და კირილესი (869), სლოვენთა განმანათლებელთა; წმ. ნიკოდიმოსისა, სერბელი მთავარეპისკოპოსისა (1325). | | | |
|
