|
|
დიდ აკაკის მასზე უთქვამს, რომ "მისი პირდაპირი დანიშნულება პროზაიკოსობა იყოო". მისი შემოქმედება დაფასებულია ქართველ კრიტიკოსთა შორის. თუმცა არც ისე, როგორც ეკუთვნის.
|
|
ილია ლუკას ძე ბახტაძე (ფსევდონიმი ხონელი) (დ. 26 მაისი, 1859, დაბა ხონი ― გ. 13 ივლისი, 1900, სოხუმი) — ქართველი პუბლიცისტი, ჟურნალისტი, მთარგმნელი.
|
|
შალვა დადიანზე კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: “შალვა დადიანს ამშვენებს მისი ბიოგრაფია. რომელიმე გულარძნილი ნაშიერი იმავე წოდებისა, თავის დიდგვაროვნებას ჩინებულად გამოიყენებდა იმპერატორის სასახლის კამერჰერების, სენატორების და გენერალ-გუბერნატორების ეპოლეტების მისაღებად. შალვა დადიანმა, ამას ყოველივეს არჩია ქართველი მწერლის, ქართველი არტისტის სვეგამწარებული ცხოვრება".
|
|
იროდიონ ისაკის ძე ევდოშვილი, (ნამდვილი გვარი ხოსიტაშვილი; დ. 7 / 20 მაისი, 1873, სოფელი ბოდბისხევი, ახლანდელი სიღნაღის რაიონი — გ. 2 / 15 მაისი, 1916, თბილისი) — ქართველი მწერალი.
|
|
1859 წლის 17 თებერვალს, გურიაში, სოფელ ყელაში დაიბადა შესანიშნავი ქართველი მწერალი ეგნატე ნინოშვილი. მისი ნამდვილი სახელია ეგნატე თომას ძე ინგოროყვა.
|
|
სილოვან ხუნდაძე (დ. 3 აპრილი/16 აპრილი, 1860, სოფ. კალაგონი, ამჟამად ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი ― გ. 12 მაისი, 1928, ქუთაისი), ქართველი პედაგოგი, ახალი ქართული სალიტერატურო ენის ერთ-ერთი დამდგენი, ლიტერატორი და პუბლიცისტი, ცნობილი სასულიერო და საზოგადო მოღვაწის რაჟდენ ხუნდაძის (1845-1929) უმცროსი ძმა, საქართველოში ბავშვთა ფსიქოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებლის, პროფესორ ფატი ხუნდაძის (1895-1978) მამა.
|
|
„ერთს მოელოდნენ მილიონები / და დავარდება / ვინმე / ქადაგად. / ვისი ოცნებით ზრდიდნენ მონები, / მოევლინება მსოფლიოს ცხადად. / ახალი მოდგმა ადამის ტომის / მაღალ ღვთაებას უმღერს ოსანას. / ახალ სამყაროს, / სამყაროს შრომის / ქრისტე უბოძებს / მისტიურ / შანას“.
|
|
