|
|
1850 წლის 1 ივლისს სოფელ გარდატენში, ატენის ხეობაში, დაიბადა ქართველი პოეტი იოსებ სიმონის ძე დავითაშვილი.
|
|
ყიფშიძე იკვლევდა XIX საუკუნის საქართველოს ისტორიის საკითხებს. აღსანიშნავია ნაშრომები: "მთიულეთი 1804 წ." (ტფილისი, 1896), "ამბოხება კახეთისა (1812)" (ტფილისი, 1907), "დიდებული მესხეთი" (გორი, 1914), "მთის არწივი, შამილი" (ტფილისი, 1914) და სხვ.
|
|
ათწლეულთა მერე, დღევანდელი გადასახედიდან, კიდევ უფრო მეტად ვაჟკაცურად მეჩვენება პაოლოს თოფის გასროლა - „მე თქვენი არ მეშინია, ბილწებო, მე სიკვდილის არ მეშინია, თქვენგან დამცირებას, სიკვდილი მირჩევნია“ - ჩემი აზრით, უთხრა პაოლომ თავისი თოფის გასროლით ბოლშევიკებს და მათ მსახურებს, მთელს სისტემას, მთელს სახელმწიფოს. უთქვამს კიდეც მიხეილ ჯავახიშვილს: "ნამდვილი ვაჟკაცი ყოფილა, ყველას გვაჯობაო"...
|
|
ჭალადიდელის ზოგიერთი პოპულარული ლექსი სიმღერად იქცა: "მოგონება" ("მახსოვს პირველად სასწავლებელში"); "ფაცხა" ("მიყვარს ფაცხა მე მეგრული").
|
|
ახლა ქრისტიან მღვდელმთავრებს, მაჰმადიან სასულიერო პირებს და პოლიტიკოსებს ძალიან ბევრი რა აქვთ გასაკეთებელი – უნდა აიკრძალოს აგრესიის გამოვლინება, იქნება ის ფანქრით ჩადენილი თუ ტყვიით...
|
|
დიდი ამერიკელის დაბადების დღეს, 31 მაისს, ამერიკული და ქართული ლიტერატურის დიდი წარმომადგენლების გახსენება გამოგვივა ერთდროულად.
|
|
"დიდი ლიტერატურა, პროფეტული ლიტერატურა – აი, რა სჭირდება დღევანდელ კაცობრიობას. ახალი ლიტერატურა, ახალი მეტაფიზიკა, ახალი პოეზია – აი, რა სურს ამერიკის დემოკრატიას".
|
|
შალვა დადიანზე კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: “შალვა დადიანს ამშვენებს მისი ბიოგრაფია. რომელიმე გულარძნილი ნაშიერი იმავე წოდებისა, თავის დიდგვაროვნებას ჩინებულად გამოიყენებდა იმპერატორის სასახლის კამერჰერების, სენატორების და გენერალ-გუბერნატორების ეპოლეტების მისაღებად. შალვა დადიანმა, ამას ყოველივეს არჩია ქართველი მწერლის, ქართველი არტისტის სვეგამწარებული ცხოვრება".
|
|
საქართველოს რომ პოეტები ჰყოლია, ალბათ, არა მარტო რომელიმე მრავალრიცხოვან ერს, არამედ მთელს რასას ეყოფოდა საამაყოდ და სასახელოდ ქვეყნიერების დასასრულამდე.
|
|
