|
|
როდესაც ახლო წარსულში - საბჭოურ ეპოქაში ვაჟა-ფშაველას შემოქმედებას რელიგიური კუთხით განიხილავდნენ, ოღონდ მისი ქრისტიანული მსოფლმხედველობისთვის გვერდი აევლოთ და, ათეისტობის ბრალდებასაც რომ თავი ვანებოთ, ხან პანთეიზმის, ხან ანიმიზმის და ხან ლამის ჰილოძოიზმის მიმდევრად რაცხდნენ პოეტს. დავა არ შეწყვეტილა ჩვენს დროშიც - ოღონდ ახლა მისი, როგორც ქრისტიანული მოძღვრების ერთგულების თვალსაზრისით. ამ საკითხის გარკვევას ემსახურება ის ორი პოლემიკური წერილიც, რომელსაც ქვემოთ გთავაზობთ:
|
|
ილია ლუკას ძე ბახტაძე (ფსევდონიმი ხონელი) (დ. 26 მაისი, 1859, დაბა ხონი ― გ. 13 ივლისი, 1900, სოხუმი) — ქართველი პუბლიცისტი, ჟურნალისტი, მთარგმნელი.
|
|
სანდრო ილიას ძე შანშიაშვილი (დ. 12 ივლისი, 1888, სოფ. ჯუგაანი, სიღნაღის რაიონი — გ. 28 ოქტომბერი, 1979, თბილისი) — ქართველი მწერალი, დრამატურგი.
|
|
ზოგიერთი მწერლის ნაწარმოებები უფრო მეტს ეუბნებიან მკითხველს, ვიდრე ბიოგრაფიები. ბიოგრაფიები ხშირად ავტორის მოთხრობებშია გაბნეული. ხშირად ნაწარმოებებში ავტორის აღსასრულიცაა ნაწინასწარმეტყველები. ამგვარადაა ნაწინასწარმეტყველები გურამ რჩეულიშვილის ვაჟკაცური გარდაცვალება მის მოთხრობებში, განსაკუთრებით მოთხრობაში „ნელი ტანგო“
|
|
ყიფშიძე იკვლევდა XIX საუკუნის საქართველოს ისტორიის საკითხებს. აღსანიშნავია ნაშრომები: "მთიულეთი 1804 წ." (ტფილისი, 1896), "ამბოხება კახეთისა (1812)" (ტფილისი, 1907), "დიდებული მესხეთი" (გორი, 1914), "მთის არწივი, შამილი" (ტფილისი, 1914) და სხვ.
|
|
ათწლეულთა მერე, დღევანდელი გადასახედიდან, კიდევ უფრო მეტად ვაჟკაცურად მეჩვენება პაოლოს თოფის გასროლა - „მე თქვენი არ მეშინია, ბილწებო, მე სიკვდილის არ მეშინია, თქვენგან დამცირებას, სიკვდილი მირჩევნია“ - ჩემი აზრით, უთხრა პაოლომ თავისი თოფის გასროლით ბოლშევიკებს და მათ მსახურებს, მთელს სისტემას, მთელს სახელმწიფოს. უთქვამს კიდეც მიხეილ ჯავახიშვილს: "ნამდვილი ვაჟკაცი ყოფილა, ყველას გვაჯობაო"...
|
|
შალვა აფხაიძე გარდაიცვალა 1967 წლის 19 თებერვალს. დაკრძალულია დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში.
|
|
