ქვემოთ გთავაზობთ ფრაგმენტს ვალერია ნოვოდვორსკაიას წერილიდან, რომელიც გამოქვეყნდა საიტ „grani.ru“-ზე:

„მე ვიჯექი გრძელ რიგში აშშ-ის ვიზის მისაღებად და გონებაში ვწყევლიდი ბოლშევიკებს, რკპ(ბ)-ს, სკკპ-ს, რფკპ-ს, ”მემარცხენე ფრონტს” და საერთოდ წითელთან მიახლოებულ ყველა  შეფერილობას და ნეტარებით წარმოვიდგენდი, რა მძლავრი, მდიდარი და განათლებული შეიძლება გამხდარიყო რუსეთი, რომ არა 1917 წელი (1941-იც ხომ არ იქნებოდა მაშინ). და ყველა სხვა ქვეყნები როგორ იქნებოდნენ ჩამომსხდარნი და როგორ იდგებოდნენ რიგში ჩვენთან ვიზის მისაღებად - ჩვენს წინწასულ ბრიტანულის მაგვარ კონსტიტუციურ მონარქიაში! და ყველა  შემოგარენელები როგორ შეგვეხვეწებოდნენ ჩვენს შემადგენლობაში შემოსასვლელად (ტეხასის მსგავსად,  აშშ-ის შტატობას რომ მცდელობდა).

მე მერიდებოდა მორცხვი კაკუნისა თავისუფალი ქვეყნის ბრწყინვალე ლიდერის კარზე, ჩემი საცოდავი ”წითელყდიანი პასპორტის” პატრონს. მაგრამ  ამერიკულ ფორმაში გამოწყობილმა კეთილმა რუსმა გოგონებმა გამიშვეს  ურიგოდ - შიგნით თბილოდა, გვერდზე გამიარა სათნო გამომეტყველების ამერიკელმა კონსულმა, რომელიც გამომიტყდა, რომ რუსულს სწავლობდა ჩემი სტატიების მეშვეობით და,  ენის ათვისების თანადროულად,  პოლიტიკურ მომზადებასაც გადიოდა. ასე რომ, როდესაც მე ვურჩიე, პუტინის აშშ-ში  შემდეგი ვიზიტის დროს დელეგაციის ჯიბეები შეემოწმებინათ პოლონიუმის გამოსავლენად, მან ირონიულად ჩიიქირქილა: ”შარფებიც ჩამოვართვათ?” გამოდის, რომ კეთილ კანონმორჩილ ამერიკელებამდეც მისულა ბერეზოვსკის თვითმკვლელობის ამბავი.

შესაძლოა, მალე დასავლეთის თავისუფალ ტერიტორიაზე დაარსდეს ჩვენი  ”ГПУ”-ელთა და   ”КГБ”-ელთა  ”ВДНХ”-ას მაგვარი მუზეუმი: ყინულმჭრელი; პოლონიუმი; შარფი; მოწამლული კამფეტები უკრაინელი პატრიოტებისათვის; მოწამლული ქოლგა, რომელსაც ურჭობდნენ მწერალ მარკოვს; დისფლეი ტრაექტორიით, რომელსაც კატასტროფისკენ მიჰყავდა განწირული პოლონური თვითმფრინავი; იარაღი, რომლითაც მოკლეს გალინა სტაროვოიტოვა, სერგეი იუშენკოვი და ანა პოლიტკოვსკაია...”