შალვა ამირეჯიბი იყო ეროვნულ-დემოკრატიული პარტიის მთავარი კომიტეტის წევრი საქართველოს დამოუკიდებლობის დროს, 1918-1921 წლებში, ეროვნული საბჭოს და დამფუძნებელი კრების წევრი. ს. კედიასა და რ. გაბაშვილთან ერთად იგი წარმოადგენდა ეროვნულ-დემოკრატიულ ფრაქციას დამოუკიდებელი საქართველოს პარლამენტში. შალვა ამირეჯიბი გვერდში ამოუდგა ქაქუცა ჩოლოყაშვილს და მისი ერთ-ერთი უახლოესი თანამზრახველი გახდა ახალი რეჟიმის წინააღმდეგ ბრძოლაში. წარუმატებელი 1924 წლის აგვისტოს აჯანყების შემდეგ, 1925 წელს, იგი უცხოეთში გაიხიზნა. ემიგრაციაში შალვა ამირეჯიბი თავის ლექსებს, პროზაულ ნაწარმოებებსა და პუბლიკაციურ წერილებს აქვეყნებდა ქართულ ემიგრანტულ პრესაში ("სამშობლო", "დამოუკიდებელი საქართველო", "ბედი ქართლისა", "კავკასიონი"). 1940 წელს ბერლინში დააარსა საკუთარი ჟურნალი "ახალი დროება". მისი მოგონება "ქაქუცა ხევ-გრძელზედ" გვიხატავს ქაქუცა ჩოლოყაშვილის თავდადებული ბრძოლის ერთ-ერთ ეპიზოდს; ხოლო ლექსში „მამულს“, სამშობლოს თავისუფლებისათვის ბრძოლის დროიდან, სწორედ ეს პერიოდი აქვს საგანგებო პოეტური ფერებით დახატული: „მიყვარს შენს ტყეთა შეფიცული ღამის მთევარი/ და პაემანი ბრძოლებისა, თიადი ჩვილი,/ თავისუფლების როს ლანდისა უქმად მდევარი/ ჩვენ გვატარებდა უკმეხ შუბლით ჩოლოყაშვილი./ და ჩვენთა ცხენთა ნატერფალებს მტერი თან სდევდა/ და ლტოლვისა გზას გვიმალავდა მარცხი და სევდა.“ &
 | სახალხო კონსტიტუციური საპარლამენტო მონარქიისა და ეროვნული იდეოლოგიის შესახებ მასალები იხილეთ სამეფო კლუბის საიტზე: georoyal.ge | nbsp; |