|
დიმიტრი II-ის ერთდროულად სამი ქორწინება გამოწვეული არ იყო მისი დიაცთმოყვარეობით. პირველი ცოლი ტრაპიზონის კეისრის ასული ირინეა. ამ ქორწინებით მეფემ განამტკიცა კავშირი დასავლურ-ბიზანტიურ სამყაროსთან; მეორე, მონღოლთა ნოინის ასული სორღალი, ურდოში მხარდაჭერის საგარანტიოდ დაისვა ცოლად, მესამე, უმრწემესი ნათელა, სამცხის ათაბაგის ბექას ასული, ძალით შეირთო, რათა შემოერიგებინა გამდგარი სამხრეთ საქართველო.
|
|
შეიკრიბა სამეფო დარბაზი და მეფეს სთხოვეს, არ დამორჩილებოდა ყაენის ბრძანებას, გახიზნულიყო მთიულეთში ან დასავლეთ საქართველოში, სადაც მონღოლები ვერ ახერხებდნენ შესვლას. მაგრამ დიმიტრი მეფემ არ ჩააგდო ხიფათში თავისი ხალხი, რომელთაც, ასეთ შემთხვევაში, თავს დაატყდებოდა მონღოლთა რისხვა...
|
|
1604 დასაწყისიდან 1605 მარტამდე, ალექსანდრე II-ის ირანში ყოფნის დროს, გიორგი ბატონიშვილი კახეთს განაგებდა.
|
|
ამ წერილის ავტორს შენიშნული აქვს რაოდენ მნიშვნელოვანია სამეფო დინასტიის გვარის წარმოშობის იდეოლოგია ქვეყნის განვითარებისათვის, ძველ დროში.
ამის გამო მკითხველს ვთავაზობთ წინამდებარე წერილს, თუმცა, მის ავტორს ბევრ რამეში არ ვეთანხმებით...
|
|
ე. წ. აღორძინების ხანის (XVI - XVII სს.) ქართულ მწერლობაში არჩილ II ეროვნული მიმდინარეობის მეთაურთაგანია. პოლიტიკურ ცხოვრებაში ანტისპარსული ტენდეციის გამტარებელი, იგი ასევე შეუპოვრად ებრძოდა იდეოლოგიურ სფეროში ყოველგვარ სპარსულ გავლენას, რაც მისი აზრით, წალეკვით ემუქრებოდა ქართულ კულტურულ თვითმყოფას. არჩილ II მწერლობაში ეროვნული თემატიკის გაბატონებას მოითხოვდა. ენის საკითხებში პურიზმის პოზიციას იცავდა.
|
|
თავი გამოიჩინა 1828-1829 რუსეთ-ოსმალეთის ომში როგორც ნიჭიერმა სამხედრო მოღვაწემ. მეთაურობდა ცხენოსანთა დივიზიას.
|
