|
|
"დიდი ლიტერატურა, პროფეტული ლიტერატურა – აი, რა სჭირდება დღევანდელ კაცობრიობას. ახალი ლიტერატურა, ახალი მეტაფიზიკა, ახალი პოეზია – აი, რა სურს ამერიკის დემოკრატიას".
|
|
შალვა დადიანზე კონსტანტინე გამსახურდია წერდა: “შალვა დადიანს ამშვენებს მისი ბიოგრაფია. რომელიმე გულარძნილი ნაშიერი იმავე წოდებისა, თავის დიდგვაროვნებას ჩინებულად გამოიყენებდა იმპერატორის სასახლის კამერჰერების, სენატორების და გენერალ-გუბერნატორების ეპოლეტების მისაღებად. შალვა დადიანმა, ამას ყოველივეს არჩია ქართველი მწერლის, ქართველი არტისტის სვეგამწარებული ცხოვრება".
|
|
საქართველოს რომ პოეტები ჰყოლია, ალბათ, არა მარტო რომელიმე მრავალრიცხოვან ერს, არამედ მთელს რასას ეყოფოდა საამაყოდ და სასახელოდ ქვეყნიერების დასასრულამდე.
|
|
ქართველი კაცისათვის კოლხური კოშკის ეზო, – მას მერე რაც იქ დასახლდა უკანასკნელი ხანების ერთ-ერთი გამორჩეული კოლხი (რა თქმა უნდა, კოლხი და იბერი ერთი და იგივეა), – ისეთივე შარავანდედითაა მოსილი, როგორც ჩვენი ტკბილი და უძვირფასესი მთაწმინდა. იქ კოლხურ კოშკშიც, იქმნებოდა მეოცე საუკუნის საგმირო ეპოსი, იქ ცხოვრობდა ახალი დროის დიდოსტატი, შემოქმედი არა მარტო დიდი ლიტერატურული ნაწარმოებებისა, არამედ მატარებელი ქართული იდეოლოგიისა და კიდევ, მოძღვარი ახალი ქართული ეროვნული მოძრაობის მზეჭაბუკების – ზვიადისა და მერაბისა, და მათი თანამზრახველებისა, თაობათა და თაობათა გაგრძელებაში…
|
|
.
|
|
სილოვან ხუნდაძე (დ. 3 აპრილი/16 აპრილი, 1860, სოფ. კალაგონი, ამჟამად ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი ― გ. 12 მაისი, 1928, ქუთაისი), ქართველი პედაგოგი, ახალი ქართული სალიტერატურო ენის ერთ-ერთი დამდგენი, ლიტერატორი და პუბლიცისტი, ცნობილი სასულიერო და საზოგადო მოღვაწის რაჟდენ ხუნდაძის (1845-1929) უმცროსი ძმა, საქართველოში ბავშვთა ფსიქოლოგიის ერთ-ერთი ფუძემდებლის, პროფესორ ფატი ხუნდაძის (1895-1978) მამა.
|
|
