|
აშოტ კურაპალატს დიდი ღვაწლი მიუძღვის საქართველოს სამხრეთი რეგიონების ხელახლა ათვისებაში, იქ ეკლესიებისა და ქალაქების მშენებლობაში. სამხრეთ ქართული სამეფოს დაარსებაში. იგი გახლდათ ერთ-ერთი ინიციატორი, დამწყები, საქართველოს კვლავ გაერთიანებისა. მისმა შთამომავალმა ადარნასე II-მ მიიღო კიდეც ქართველთა მეფის წოდება, თუმცა აშოტ კურაპალატიც მეფე გახლდათ, „მეფეთა ტახტზე მჯდომი“.
|
|
სამეფო გვარის შვილი - საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი
|
|
გიორგი XII დათანხმდა შეეზღუდათ 1783 წლის ტრაქტატით გათვალისწინებული მეფის უფლებანი, ოღონდ მისთვის და მისი შთამომავლებისათვის მეფობა შეენარჩუნებინათ. რუსეთის მთავრობა ხედავდა ქართლ-კახეთის სამეფოში შექმნილ კრიტიკულ მდგომარეობას და ამ სამეფოს სრული გაუქმებისათვის ხელსაყრელ მომენტს ელოდა. გიორგი XII გარდაიცვალა ტფილისში 1800 წლის 28 დეკემბერს, დასაფლავებულია სვეტიცხოველში. მისი გარდაცვალების შემდეგ ქართლ-კახეთის სამეფო რუსეთმა შეიერთა, მიუხედავად იმისა, რომ იმპერატორ პავლე პირველს მისი ვაჟი დავითი ქართლ-კახეთის ტახტის მემკვიდრედ ჰყავდა აღიარებული.
|
|
კახეთში ლაშქრით მოსულმა ახალციხის ფაშამ უსუფმა (თბილისის ფაშა ისაყის შვილმა) კონსტანტინე II ზავზე მოსალაპარაკებლად ბეჟანბაღს (კახეთში) მიიწვია, სადაც ის ვერაგულად მოკლა ისაყ-ფაშას მსახურმა მაჰმადბეგმა.
|
|
1308 წელს ყაენმა ოლჯაიტუმ გადაწყვიტა საქართველოში დაენგრია ეკლესიები და მოსახლეობა იძულებით მაჰმადიანობაზე მოექცია.
ეს ამბავი მონღოლთა ლაშქრობიდან საშობლოსაკენ მომავალმა მეფემ გზაში შეიტყო. არ შეუშინდა მოსალოდნენ სიკვდილს, თავის მეომრებს მიმართა, აუხსნა ვითარება და შესთავაზა, თავი პირველად მათ გაეწირათ ქრისტიანული სარწმუნოებისათვის. ქართველები გაემგზავრნენ ურდოში... მეფემ უშიშრად ეახლა მონღოლთა ბატონს. მან უთხრა ყაენს, შენი წინაპრები, ჩვენ, ქრისტიანებს კი არა, მაჰმადიან სპარსელებს ვერ იტანდნენ, ვითარცა ვერაგებს და მამათმავალთ, რომლებიც ახლა ჩვენს წინააღმდეგ გამხედრებენ, ჩვენ კი მუდამ გვენდობოდნენო... ყაენს შესთავაზა, ჯერ ის და მისი მებრძოლები მოეკლა და „წარუპყრაცა ქედი“.
|
|
რას წერს ტახტის მემკვიდრე
|