|
|
განმეძარცვა პირველქმნილი სიკეთე და მშვენება,
მდებარე ვარ შიშველ და კდემული საფლავს შინა
პირველ ერის მსახური, ვითა მეფეს მენება,
გარდაცვლილსაც, უფალო, მომეც ამის შენ ნება.
შენვე ჰსაჯე, რომელთა მომაყენეს მე ვნება,
ჰბრძოდე მბრძოლთა მათ ჩემთა, იქმნას ხმალთა ძგერება,
მოეც ივერთ, უფალო, მართალი გზის ჩვენება.
|
|
კეთილმსახური პეტრე, ბულგარეთის მეფე წმინდანად აღიარა მართლმადიდებელმა ეკლესიამ.
|
|
ხსენება 2 (15) მაისი
ბულგარელები ხშირად ეომებოდნენ მეზობელ ტომებს, ქვეყანა შიმშილობდა, 860 წელს კი უკიდურესად მძიმე მდგომარეობაში ჩავარდა. ბორის მეფე წარმართული ქვეყნის ხსნას ქრისტიანული რწმენის მიღებაში ხედავდა. ბერძნებთან ერთ-ერთი ბრძოლის დროს ბულგარელებმა ტყვედ ჩაიგდეს სახელოვანი დიდებული თეოდორე კუფარა, რომელსაც ბერობის აღთქმა ჰქონდა დადებული.
|
|
ეს წერილი გამოაქვეყნა სარგის კაკაბაძემ წიგნში: “წერილები და მასალები საქართველოს ისტორიისთვის”.
|
|
ერთიანი რომის იმპერიის უკანასკნელმა იმპერატორმა, წმიდა თეოდოსი დიდმა თავისი ზეობის დროს (379-395) გამანადგურებელი დარტყმა მიაყენა წარმართობას.
|
|
აშოტ I ბაგრატიონმა ქართლის ერისმთავარად დადგინების დღიდან დაიწყო ბრძოლა საქართველოს გაერთიანებისათვის, ისარგებლა არაბთა დაუძლურებით და თბილისიდან განდევნა აგარიანნი. "ტფილისს არავინ დარჩა სარკონოზთაგანი, თВინიერ ალი შუაბის ძისა". ქართლის შემომტკიცების შემდეგ, ბარდავიც ქართლს შემოუერთა აშოტმა და სამი წლის მანძილზე მის "სახლად იყო ტფილისი და ბარდავი".
|
|
გილოცავთ!
|
|
VIII საუკუნეში წმინდა მოწამეთაგან გამობრწყინდა მეფეთა შორის დიდად სახელოვანი, თვითმპყრობელთა შორის წარჩინებული და მოწამეთა შორის უბრწყინვალესი, სამგზის სანატრელი არჩილი, რომელიც გამოირჩეოდა სიმხნევით და სიქველით, მშვენიერებითა და ახოვნებით.
|
|
იდგა 1606 წელი. მოულოდნელად გარდაიცვალა ქართლის მეფე გიორგი X. ერთ-ერთი ვერსიით, იგი იმ დროს საქართველოში მყოფმა ირანის შაჰმა მოაწამვლინა. ამავე წელს შაჰ-აბას პირველმა ქართლის სამეფო ტახტზე 14 წლის ლუარსაბი დაამტკიცა.
ამ დროს, მემატიანის თქმით, "ფრიად გლახაკ და უპოვარ იყო ქართლი", სადაც ოსმალები დათარეშობდნენ. მალე ოსმალების უღელი ყიზილბაშურ-სპარსულით შეიცვალა. 1609 წ. თურქ-ოსმალ-ყირიმელ თათართა ოცი ათასიანი მხედრობა ქართლში შემოიჭრა.
|
|
წმიდა ელეზვოიმ აღთქმა დაუდო უფალს, რის შემდეგაც მტერზე გაიმარჯვა, ქვეყანაში ქრისტიანებს აღმსარებლობის თავისუფლება მიანიჭა და ტაძრები გახსნა. ამის შემდეგ წმიდანმა დატოვა სამეფო ტახტი და ერთ-ერთ სავანეს მიაშურა, სადაც თხუთმეტი წელი დაყუდებით ცხოვრობდა.
|
|
