|
|
წმიდა ალექსანდრე მართლმადიდებლობის მტკიცე აღმსარებელი იყო: როცა იგი პირველად ჩავიდა თათართა ბანაკში, ქურუმებმა კერპების თაყვანისცემა მოსთხოვეს. უფლის რჩეულმა მტკიცე უარით უპასუხა და განაცხადა: „მე მხოლოდ ცისა და ქვეყნის შემოქმედ, სამებით ქებულ ერთ ჭეშმარიტ ღმერთს ვსცემ თაყვანს“. პაპმა ინოკენტი IV-მ წმიდანს რომაული კათოლიციზმის მიღება შესთავაზა, რაზეც ალექსანდრემ უპასუხა, ჩვენ მოციქულებისგან გადმოცემული სწავლება გვიპყრია და თქვენი სწავლების მიღება არ გვსურსო.
|
|
ბარლაამისა და იოასაფის ცხოვრება შუა საუკუნეების მსოფლიო ლიტერატურის ერთ-ერთი ყველაზე ფართოდ გავრცელებული ძეგლია. თხზულება ქართულად IX საუკუნეში უთარგმნიათ არაბული ენიდან. X-XI საუკუნეთა მიჯნაზე ექვთიმე მთაწმინდელმა ქართული „ბალავარიანი“ ბერძნულად თარგმნა. ბერძნულის გზით კი თხზულება დასავლეთ ევროპაში გავრცელდა.
|
|
ღვთისმშობლის მეოხებით მიწიერი შეწევნა არ მოჰკლებია დავითს – მისმა თანაშეზრდილმა გლეხის ბიჭმა სოსანამ, რომელიც თან გაიყოლა უცხოობაში დავითმა, ინიშნა საპყრობილე და ყოველდღე ჩუმჩუმად ასაზრდოებდა პურითა და წყლით. ასე ზრუნავდა და ანუგეშებდა სოსანა თავის ბატონსა და მეგობარს შვიდი წლის განმავლობაში, მაშინ, როდესაც დავითი ყველას მკვდარი ეგონა აქაც და იქაც – საქართველოში.
|
|
სტეფანე პირველგვირგვინოსანი იყო სტეფანე ნემანიას ძე. როდესაც მამამ, სტეფანე ნემანიამ მიაშურა ათონის მთის მონასტერს, ქვეყნის მართვა-გამგეობა ჩააბარა შუათანა შვილს - სტეფანეს.
|
|
მემატიანის შეფასებით: „ვახტანგ მეფე იყო: „ღვთის მოშიში, სამღვდელოთა პატივისმცემელი, მოწყალე და ყოვლითა კეთილითა სრული და არავისი მოშურნე“. იგი ეძიებდა სასუფეველსა ღვთისასა და მოიპოვა კიდეც საოცარი თავგანწირვით.
|
|
"როცა უფალი ირჩევს ერს ან ადამიანს, მას ასევე განსაკუთრებულ პასუხისმგებლობას აკისრებს. საუკუნეების განმავლობაში ამ უდიდეს პასუხისმგებლობას კისრულობდა ბაგრატიონთა გვარი. და არც ისაა შემთხვევითი, რომ ბაგრატიონთა გვარი სათავეს დავით წინასწარმეტყველისა და სოლომონისაგან იღებს", - ბრძანებს სრულიად საქართველოს კათოლიკოს - პატრიარქი ილია II.
|
|
1170 წელს ძმებთან ბრძოლაში დაიკავა სერბეთის ტახტი და გამოაცხადა სერბეთის დამოუკიდებლობა ბიზანტიისაგან. გააფართოვა სერბეთის საზღვრები.
1196 წელს 82 წლის ასაკში უარი თქვა ტახტზე საკუთარი ვაჟის, სტეფანე პირველგვირგვინოსნის სასარგებლოდ, თავად ბერად შედგა სიმეონის სახელით და დაემკვიდრა მონასტერში.
|
|
ხსენება 2 ივლისს
ქვეყანას უძღვებოდა 47 წლის მანძილზე. მთელი ამ დროის მანძილზე იბრძოდა მოლდავეთის დამოუკიდებლობისათვის - აძლიერებდა ცენტრალურ ხელისუფლებას და თრგუნავდა ბოიარების ოპოზიციას. წარმატებით უმკლავდებოდა გაცილებით ძლიერ მეტოქეებს - ოსმანთა იმპერიას, პოლონეთს, უნგრეთს.
|
|
ერთ-ერთ ომში, მეფე ვახტანგ გორგასალი თავისი ქართული ლაშქრით, სპარსელ მოკავშირეებთან ერთად იბრძოდა ბიზანტიელთა წინააღმდეგ, მაგრამ დაპირისპირების მიუხედავად, როგორც ჭეშმარიტი ქრისტიანი, მეომრებს საგანგებოდ მოუწოდებდა ეკლესიების ხელშეუხებლობისაკენ, ათავისუფლებდა ტყვეებს და მეფის ლმობიერებას მინდობილი მრავალი მღვდელი და მონაზონი გამოვიდა სამალავიდან.
|
|
ერეკლე მეორისა და დარეჯანის უფროსმა შვილმა ლევანმა ალაზანზე ლეკები დაამარცხა, დადგა სოფელ ველისციხეს; იქ უცბად გარდაიცვალა. ერეკლეს მტრებმა ხმა დაყარეს: ერთი კაცი თავის ცოლზე ლევან ბატონიშვილს მისწრებია და ხანჯლით მოუკლავსო. ეს ამბავი ერეკლეს მაშინათვე მოახსენეს. ერეკლემ არც თვითონ იგლოვა და არც სხვები აგლოვა.
|
|
