|
|
საქართველო გახდება უძლიერესი სახელმწიფო... ქვეყანას უხელმძღვანელებენ მეფე და პატრიარქი ბრძენკაცებთან ერთად - სამეფო ტახტზე ავა უფლისწული, რომელიც დიდი მისიისთვისაა მოწოდებული. დინასტიის გვარი არ შეიცვლება, მომავალი მეფე იქნება ბაგრატიონი...
საქართველოს მტრობის გამო რუსეთი დაკარგავს დაპყრობილ მიწებს - „რუსეთი, რომელიც ამჟამად დიდად არის განვრცობილი და ამპარტავნებს თავის დიდებულებით, განიძარცვება იმ რეგიონებისა და უცხო სამეფოებისაგან, რომლებიც მან შეიერთა; დამცირებული, იგი იქნება შემოფარგლული მხოლოდ საკუთარი საზღვრებით“ ($.5843)....
|
|
იძულებითი განმარტება: რა თქმა უნდა, არავითარი ლაპარაკი არ არის ქართველი ერის სემიტური წარმომავლობის შესახებ, რაც არამეცნიერულად მიმაჩნია. ქართველი ხალხი ანთროპოლოგიურად და ლინგვისტურად იბერიულ-კავკასიურ ოჯახს მიეკუთვნება.
|
|
ცნობები საქართველოსა და ბერძნულ–ქართული მითების შესახებ კონტექსტიდან ამოგლეჯილად არ მიეწოდებოდა მხატვარს ამერიკის ქართული ემიგრაციის ხელმძღვანელისაგან და ეს ეპიზოდები ქართული საეკლესიო და საერო ისტორიის ფრაგმენტებად მოიაზრებოდნენ, სადაც ისტორიის მთელ ქსოვილში თავისი საგანგებო ადგილი დათმობილი ექნებოდა იოანე ზოსიმეს წინასწარმეტყველებასაც!
|
|
მკითხველს ვთავაზობთ თემას განხილვისათვის: " ინტეგრალური ნაციონალიზმი და არისტოკრატიულობის თეორია".
ამ თემაზე სხვადასხვა აზრი არსებობს, ყოველ აზრს, რა თქმა უნდა, აქვს არსებობის უფლება და იგი უნდა განვიხილოთ.
გთავაზობთ ჩემს წერილს, რომელიც გამოქვეყნდა დაახლოებით ექვსი წლის წინ და შესულია ჩემს წიგნში "კონსტიტუციური სახალხო მონარქიისათვის". წიგნი გამოიცა 2007 წელს.
გთხოვთ მოგვწეროთ თქვენი აზრი ამ საკითხთან დაკავშირებით royalclubofgeorgia@gmail.com
ავტორი
|
|
ძმობის, ერთობისა თავისუფლების იდეები სხვა ხალხებსაც უტარებიათ, მაგრამ ბიძაშვილობის, სტუმართმასპინძლობის, სხვებისათვის თავის გაწირვის ჩვეულება ასეთი გამჯდარი სისხლში და გენში ბევრ ერს შეიძლება არ ჰქონდეს.
ეს კი, შემთხვევით არ ხდება, როგორც ჩანს ღმერთი რაღაცისათვის გვამზადებს, რაღაცით უნდა დავეხმაროთ კაცობრიობას...
თუმცა, მანამდე არაერთი გამოწვევისათვის პასუხის გაცემაა საჭირო, არაერთი ხიფათია გადასატანი, და განსაცდელთაგან უფალი დაგვიცავს...
ამ გზაზე გერონტი ქიქოძისა და სხვა დიდი იდეოლოგების ნააზრევს დიდი მნიშვნელობა აქვს.
|
|
დუგინი და მისი მეგობრები ხშირად ადიან რაიმე მაღლობზე და „მოუწოდებენ ევრაზიის სულებს დახმარებისათვის“, ევრაზიის ტერიტორიათა დაპყრობისათვის. არაერთხელ აღუნიშნავთ, ამგვარად თემურ ლენგის თუ სხვათა საიუბილეო თარიღები...
|
|
ციხე-ტაძრის, ციხე-მონასტრის სიმბოლოკა მხოლოდ წარმოსახვითია ერისკაცთათვის. მონასტერში განდეგილ ბერთაგან განსხვავებით, რომლებიც თავიანთი წმინდა ლოცვით კაცობრიობას შანსს აძლევენ და მაგალითს, ერისკაც ტრადიციონალისტ-ნაციონალისტებს, ტრადიციონალისტ-დემოკრატებს, „ბერ-მეომრებს”, რომელნიც განდეგილნი არ არიან, აქვთ თავიანთი წარმოსახვითი (რეალურად წარმოსახვითი თუ წარმოსახვითად რეალური) ციხე-ტაძრები (საკუთარი შინაგანი ბუნება, ცხოვრების წესი, ოჯახი, გული...), საიდანაც გადადიან ხოლმე შეტევაზე იდეოლოგიურად, მორალურად თუ ფიზიკურ პლანში.
|
|
მატიანე კარგად გვამცნობს, სარწმუნოებრივი საბურველით, როგორი იყო ქართული ქრისტიანული სახელმწიფოს ერთ-ერთი მესაძირკვლის, წმინდა ვახტანგ გორგასლის ქმედებანი. როცა მისი მიწები გამოსახსნელია ბიზანტიისაგან, იგი სამართლიანობის და სამშობლოს მხარეზეა და ებრძვის აგრესორებს, თუნდაც ქრისტიანულ ქვეყანას - ბიზანტიას. როცა იერუსალიმია გამოსახსნელი და ქრისტიანებია გადასარჩენი, როცა რეგიონში მშვიდობაა შესანარჩუნებელი, ის მზადაა იბრძოლოს სპარსთა მეფის ინტერესებისათვის. თუმცა ამ ომშიც ცდილობს დაარწმუნოს სპარსელები, რომ ნაკლები იყოს ხოცვა-ჟლეტა და მეტი მიიღწეს დიპლომატიით.
ასეთი ქართული გეოპოლიტიკა თუ მსოფლშეგნება.
|
|
კავკასიაში მიმდინარეობდა დიდი დაპირისპირება მართლმადიდებლურ ეკლესიას ანუ იბერიის (ქართლის) სახელმწიფოსა და მონოფიზიტურ ერესს, ანუ არმენულ ეკლესიასა და თუნდაც პოტენციურ სახელმწიფოს შორის. მიუხედავად იმისა, რომ არმენულ სახელმწიფოებრიობას კარგი დღე არ ადგა (აღარ ჰქონდათ), არმენული ეკლესია, ერთგვარად, მაინც ახერხებდა ალბანეთის ეკლესიაზე გავლენის გავრცელებას (სპარსეთის დახმარებით).
|
|
ამჯერად მინდა მხოლოდ რამდენიმე მნიშვნელოვან, შეიძლება ითქვას, საკრალურ მინიშნებას, დამთხვევას თუ გამეორებას, ანალოგიას, ყოველ შემთხვევაში ძალიან საინტერესო ვითარებას მიაქციოს მკითხველმა ყურადღება, რომელსაც წარმოგიდგენთ ქვემოთ.
|
|
|
 1 (14) აგვისტოს არის ხსენება შვიდთა მოწამეთა მაკაბელთა - აბიმი, ანტონინე, გური, ელეაზარი, ევსევონი, ალიმი და მარკელე, დედა მათი სოლომონია და მოძღვარი ელეაზარი ეწამნენ ქრისტეს შობამდე 166 წელს, როცა იუდეა სირიის მეფეს, ანტიოქოს ეპიფანეს ჰქონდა დაპყრობილი.
უსჯულო თვითმპყრობელმა გადაწყვიტა, წარმართობა დაენერგა იუდეველთა შორის, უკრძალავდა მათ ღვთისმსახურებას, წვავდა წმიდა წიგნებს; იერუსალიმის ტაძარი გაძარცვა, შიგ იუპიტერის კერპი დაადგმევინა, უფლის რჩეულ ერს ელინური ღვთაებებისათვის მსხვერპლის შეწირვასა და ნაკერპავის ჭამას აიძულებდა...
|  114 აგვისტოს აღინიშნება შემოყვანება პატიოსანთა ძელთა ცხოველმყოფელისა ჯვარისა უფლისა. 1897 წლის ბერძნული ჟამნის ცნობით, კონსტანტინოპოლში უძველესი დროიდან არსებობდა ჩვეულება ქალაქის ქუჩებში უფლის პატიოსანი ჯვრის შემოტარებისა, რისი მიზეზიც იყო აგვისტოს თვეში ადგილობრივ მკვიდრთა შორის სნეულებათა ხშირი გავრცელება. |
| | | |
|
