|
|
აგარისწყალზე ერეკლე II გადაარჩინა თავადმა პაპა ბებურიშვილმა (იგივე ვაჩნაძემ), სოფელ კარდენახის ერთ-ერთმა მემამულემ. ეს სრულიადაც არ ამცირებს ქიზიყელი თავისუფალი გლეხის - დავით (დათუნა) ბოსტაშვილის მოქმედებას. საერთო არეულობის დროს, როდესაც საკუთარი თავის გადარჩენისათვის სხვები მეფესაც კი არ ინდობდნენ, მაჩხაანელმა ვაჟკაცმა გასწირა თავი და დაუთმო ერეკლე II-ს ბედაური.
|
|
იდგა შაჰ-აბას I-ის ტახტზე ასვლიდან ყველაზე ბედნიერი ,,ოცდამეთერთმეტე, ჰიჯრით - ასოცთამეთექვსმეტე, თურქ-სპარსთა კალენდრით - გველის წელიწადი. ქვეწარმავალთა საზეიმო გნიასი ისმოდა იმ წელს ქართულ მიწაზე.
|
|
პირველი ქართველი მფრინავი, ავიაციის პოლკოვნიკი.
|
|
დიმიტრი ვეზირიშვილმა ცოლად შეირთო ბარბალე მელიტონის ასული ბარათაშვილი. ბარბალე ბარათაშვილი ქართველი რომანტიკოსი პოეტის, ნიკოლოზ ბარათაშვილის და გახლდათ.
|
|
გამოირჩეოდა ასევე ქველმოქმედებით; 1919 წელს ჭიდაობიდან აღებული ფულიდან 400 მანეთი შესწირა სენაკის სკოლის მშენებლობას. ფულით ეხმარებოდა წითელი ჯვრის საზოგადოებას.
|
|
ენერგიული საქმიანობით შეკვეცა ფეოდალთა თვითნებობა და გააძლიერება მთავრის ხელისუფლება. მოიწვია საეკლესიო კრება და აკრძალა ტყვეებით ვაჭრობა (ტყვეებით მოვაჭრეებს სიკვდილით სჯიდა).
|
|
წინამდებარე ზღაპარი გურული დიალექტის თავისებურებას, ქართული ენის ერთ ფრიად საინტერესო და ლამაზ სიმდიდრეს გაახსენებს და გააცნობს მკითხველს. მკითხველი ინტერესითა და ღიმილით წაიკითხავს მოხუცი ცოლ-ქმრის ბედნიერების, მათი "ვოქროსთმიანი" ვაჟის მიერ ბოროტი დევისა და ქაჯების დამარცხების ამბავს, რომლის შემდეგაც იდილია ისადგურებს.
|
|
საქართველოს კულტურის პოლიტიკა დიდი ხანია ირიბად მიდის და ეს გზა ნანგრევების ირგვლივ ტრიალებს. ინგრევა მუზეუმები, თეატრები, კულტურის სახლები. ინგრევა ის, რაშიც კულტურაა მიძინებული, ის სადაც ეპოქა იქმნებოდა
|
|
“რომ არა რელიგიური იდეოლოგიის გადამრჩენელ იარაღად გამოყენება, ვიარსებებდით,როგორც ერი? “რა თქმა უნდა, შესაძლოა ვყოფილიყავით კიდეც, მაგრამ არჩევანი დგას ორი ტიპის ქართველს შორის - ქართველი, როგორც ქართველი, მთელი თავისი ეროვნულ-სარწმუნოებრივი თვითშეგნებით და ქართველი, როგორც ისტორიულ პერიოდში მოარსებე ეთნიკური ჯგუფის წარმომადგენელი. მტრის გამარჯვების შემთვევაში დიდი ალბათობაა იმისა, რომ ეთნოსიც აღარ არსებულიყო. იგივე დაგვემართებოდა, რაც დაემართათ ალბანელებს.
|
|
ძველი აღთქმის მიხედვით, ისრაელი იყო რჩეული ხალხი ღვთისა.
ახალი აღთქმის მორწმუნე ხალხი არის რჩეული ხალხი უფლისა, ახალი ისრაელი. მართლმორწმუნე ქრისტიანები არიან რჩეულნი ღმრთისა, ახალი ისრაელი.
ისრაელის დედაქალაქი, იერუსალიმი, სიმბოლო სიწმინდისა, რელიგიური ერთიანობისა, სახელმწიფოებრივი და ეროვნული გაერთიანებისა, იქცა სიმბოლოდ ამქვეყნიური სარწმუნოებრივი და სახელმწიფოებრივი (სამეფო) მეტროპოლიურობისა.
|
|
