|
არ უნდა გაგვიკვირდეს, რომ ზოგიერთ ქართულ წყაროში ბაგრატიონთა გვარი წარმოდგენილია როგორც "ბაგრატუნიანი" (ასევე, "ბაგრატონიანი", "ბაგრატოანი" და სხვა) "უნი" ურარტული (და არა არმენული) სუფიქსია, და ეს გარემოება შესაძლებელია მოწმობდეს იმას, რომ ბაგრატიდთა გვარი მართლაც უძველესია და ურარტული სამყაროდან, კერძოდ მანას სამეფოდან (ძველ ქართულ სამეფოდან, "არიან-ქართლიდან") იყოს მოსული ჯერ ქართულ მხარე სპერში
|
|
მთელ ევროპულ ქრისტიანულ სივრცეში - რა თქმა უნდა, საქართველოს ჩათვლით - მეფის ლეგიტიმურობის ანუ კანონიერების დამადასტურებელი ორად-ორი ფორმულა არსებობს: „მეფე მადლითა ღვთისათა“ და „მეფე ნებითა ღვთისათა“. პირველი ტიტულატურული ფორმულა საერთოა ყველა ევროპული ქვეყნის ქრისტიანული მონარქიისთვის, მეორე მხოლოდ საქართველოში არსებობს და ბაგრატოვანთა დინასტიის პრივილეგიაა.
|
|
მოხსენება წაკითხულ იქნა 2015 წლის 20 თებერვალს, უკანასკნელი ქართველი მონარქის, იმერეთის მეფის, წმ. სოლომონ მეორე სამშობლოსათვის თავდადებულის გარდაცვალებიდან 200 წლისთავისადმი მიძღვნილ საღამოზე
|
|
ყირიმის 1853-1856 ომის დროს სარდლობდა ე.წ. რიონის რაზმს, ებრძოდა სამეგრელოში შემოჭრილ ომერ-ფაშას ლაშქარს.
|
|
XII საუკუნის მეორე ნახევარი დემეტრე I-ის შვილიშვილი, გარდ. 1177 წ
|
|
207 წლის განმავლობაში თბილისის ციხე-კოშკებს აღარ უნახავთ ეროვნული დროშა. იყო მუდმივი ბრძოლა, გამარჯვების ყიჟინაც, მარცხიც. არაერთგზის დალეწეს მომხდურთა ფალანგები დედაქალაქის ვიწრო შუკებში ლუარსაბ პირველმა, სიმონ პირველმა, გიორგი სააკაძემ, თეიმურაზ პირველმა, გიორგი მეთერთმეტემ... ბრძოლა ქალაქისათვის იყო.
|
|
ალექსანდრე II ფანატიკოსი მონადირე იყო. ვრცელი სანადირო ნაკრძალებიც (,,ყორუღები’’) ჰქონდა, ყველგან მოქმედებდა ქანდა-ციხეები (ქანდა-ციხე მონადირეთა სადგომს ნიშნავს). ნადირობა განიხილებოდა სამხედრო ვარჯიშად და მომგებიანი მეურნეობის დარგად. სამომხმარებლოც იყო და სასპორტოც.
|
