|
|
ცნობილია, რომ თითოეული გვარი ერის თავისებური ცოცხალი ისტორიაა, ოჯახის მემკვიდრეობითი სახელია, საზოგადოების პირვანდელი უჯრედია, ანუ ერის განუყოფელი და ძირითადი შემადგენელი ნაწილი. ამასთანავე, გვარი პიროვნების ღირსებასა და თვისებებზეც მიანიშნებს, მას სამართლიანად იყენებენ ადამიანთა დახასიათებისას, მაგალითად, ამბობენ, რომ ეს კაცი კარგი, ან ცუდი გვარიშვილიაო და სხვა.
|
|
4 თებერვალს, ორშაბათს 17 საათზე თბილისის სამების საკათედრო ტაძრის საკონფერენციო დარბაზში ჩატარდება გვარების წინამძღოლთა დარბაზის სხდომა.
|
|
ქართული ტრადიციული სახალხო და სახელმწიფო სამართალი გვარს, კომლს და პიროვნებას ყოველთვის იცავდა. ისტორიულ საქართველოში სიკვდილით დასჯა არ არსებობდა, უმაღლესი სასჯელი მოკვეთა იყო. გვარისა და კომლის შენარჩუნებისათვის თვით მეფენი ზრუნავდნენ, შეჭირვებულებს არსებობის საშუალებას აძლევდნენ. გვარისა და კომლის შენარჩუნება ერის კეთილდღეობის, უკვდავების საფუძველთა-საფუძველი იყო
|
|
ნიშანდობლივია, რომ ჩვენი ხანგრძლივი ისტორიის მანძილზე ახალი გვარების წარმოშობა სტიქიური პროცესი არასდროს ყოფილა, არამედ ყოველთვის ხალხური სამართლით იყო განსაზღვრული. გამრავლებული კომლები მამობაზე იყოფოდნენ და პაპისშვილ-ბაბუისშვილთა პატრონიმულ დასახლებებს ქმნიდნენ, რომლებიც ადგილობრივ ერთი საერთო გვარის ქვეშ, უახლოესი წინაპრის სახელის ან მეტსახელის მიხედვით ქვეგვარებად იხსენიებოდნენ და იხსენიებიან. ქვეგვარის გვარად ქცევა ხშირი და ჩვეულებრივი მოვლენაა. ბუნებრივი გამრავლების გზით სხვა სოციალური ფაქტორების გავლენით თუ გარეშე მტრის ზეწოლით გვარი ადგილს იცვლიდა, დროსა და სივრცეში მათი განფენა ხდებოდა
|
|
ყოველი თვის ორშაბათს 17 საათზე თბილისის სამების საკათედრო ტაძრის საკონფერენციო დარბაზში ტარდება გვარების წინამძღოლთა დარბაზის სხდომა.
|
|
ყველა ჭეშმარიტმა ქართველმა უნდა იცოდეს ,,ვისი გორისაა'', სადაა მისი ადგილის დედა და ზედაშე. თუ გაწყვეტილ კავშირებს ფიზიკურად ვეღარ აღადგენს, თვითშემეცნებაში მაინც უნდა იგრძნოს წინაპართა საფლავების სიწმინდე და საკრალური ძალა, ამ საფლავების წინაშე წელიწადში ერთხელ მაინც მოიყაროს მუხლი და წმინდა სანთელი აანთოს. საგვარეულო მოძრაობის ძირითადი პრინციპებია: ძმობა, ერთობა, თანასწორობა და სამართლიანობა, მაგრამ თითოეულმა მოსულმა, უცხომ უნდა გაიცნობიეროს, თუ ვის მიწაზე ცხოვრობს, ანგარიში გაუწიოს მამულით სარგებლობის ტრადიციულ წესებს. ერთადერთ სამშობლოდ საქართველო აღიაროს და იმ გვარის წინაპრებს პატივი მიაგოს, ვის მამულსაც ის დაეპატრონა.
|
|
შეიქმნა ქერქაძეთა საგავარეულო ხატი მაცხოვრის სახელობისა
გვარის კურთხევა გაიმრთება 22 სექტემბერს
|
|
|
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
2017-07-23 ორმოცდახუთთა მოწამეთა, ნიკოპოლისს წამებულთა: ლეონტისა, მავრიკიოსისა, დანიელისა, ანტონისა, ალექსანდრესი, იანიკიტესი, სისინიოსისა, მენევსისა, ბირილადესი და სხვათა (დაახ. 319); მოწამისა აპოლონისა (III); მოწამეთა ვიანორესი და სილუანესი (IV); ღირსთა ეგვიპტელ მეუდაბნოე მამათა, ცეცხლითა და კვამლით მომწყდართა (დაახ. 398).  წმიდანნი ორმოცდახუთნი მოწამენი, წამებულნი ნიკოპოლს სომხეთისასა: ლეონტი, მავრიკიოსი, დანიელი, ანტონი, ალექსანდრე, იანიკიტე, სისინიოსი, მენევსი, ბირილადე და სხვანი (+დაახლ. 319), რომელთა ხსენებაც აღესრულება 22 ივლისს, სომხეთის ქალაქ ნიკოპოლში ეწამა კონსტანტინე დიდის თანამმართველის, იმპერატორ ლიკინიუსის (307-324) ზეობისას. ლიკინიუსი სასტიკად დევნიდა ქრისტიანებს. მან თავის, აღმოსავლეთის ოლქში გამოსცა კანონი, რომელიც წამებით სიკვდილს უქადდა ყველას, ვინც კერპებს არ სცემდა თაყვანს. როცა დევნა ქალაქ ნიკოპოლშიც დაიწყო, მაცხოვრის ორმოცმა მსასოებელმა გადაწყვიტა, ნებსით ჩაბარებოდნენ მტარვალებს და ქრისტეს სახელისათვის წამება დაეთმინათ. |  ღირსი ანტონი პეჩორელი (+1073), რომლის ხსენებაც არის 23 ივლისს, დაიბადა ჩერნიგოვის მახლობლად, დაბა ლიუბეჩში. ღვთისმოშიშებით აღზრდილი ყმაწვილი, სიყმაწვილიდანვე ბერული ცხოვრების სიყვარულით იყო განმსჭვალული. მან მღვიმეც კი გამოკვეთა, სადაც დაყუდებით აპირებდა ცხოვრებას, მაგრამ მალე დარწმუნდა, რომ ამგვარი ღვაწლისთვის გამოცდილი მოძღვრის წინამძღვრობა იყო აუცილებელი და ათონის მთას მიაშურა. აქ წმიდანი ანტონის სახელით აღიკვეცა ბერად. ჭაბუკი მოსაგრე თავისი კეთილგონიერებით, თავმდაბლობით, მორჩილებით, მკაცრი მარხვითა და ღამისთევებით თვით წმიდა მთის მამებსაც კი აოცებდა. |
| | | |
 | | | |
 | | | |
 | | | |
|
