|
|
14 აპრილი არის XIX საუკუნეში მოღვაწე ღირსი მამის - ბარსონოფი ოპტინელის ხსენების დღე. ის იყო სამხედრო მოსამსახურე, ჰქონდა ბრწყინვალე კარიერა, მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს პოლკოვნიკმა პავლე პლიხანკოვმა საერო ცხოვრების სიამეები გაცვალა ბერი ბარსონოფის ანაფორაზე და თუ როგორ სრულყოფილებას მიაღწია, ამაზე მეტყველებს მისი სულიერი შვილის მოგონება დავიწყებული ცოდვების შესახებ:
|
|
თბილისის სიონის საკათედრო ტაძარში, სამხრეთ-აღმოსავლეთით, სადიაკვნოს შესასვლელთან, თეთრი მარმარილოს ფილის ქვეშ განისვენებს წმიდა იოანე მანგლელის ნეშტი. ჩვენში, სამწუხაროდ, ბევრმა არამცთუ ამ საფლავის, თვით წმინდანის შესახებაც არაფერი იცის. არადა, ჩვენს დიდი წინაპრებს დიდი სასოება ჰქონდათ მისდამი. იმიტომაც დაუკრძალავთ სიონის ტაძარში მირონმწთოლარე მისი სხეული, რომ დაეცვა სამეუფო ქალაქი და სრულიად საქართველო.
|
|
სია სრული არ არის, ვინაიდან ზოგიერთი ადამიანი დაიღუპა საეჭვო მიზეზებით (მოწამვლით), რაც არ დაუკავშირეს მიტინგის დარბევას...
|
|
17 (30) მარტს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ხსენების დღეს ღირსი მამის გაბრიელ მცირესი, მღვდელმოწამის, ნათლისცემლის უდაბნოში მოღვაწის, ლეკთაგან წამებულის (+802).
|
|
საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ამბროსის ეკუთვნის პატიმრობის დროს წარმოთქმული ცნობილი სიტყვები: "ჩემი სული ღმერთს ეკუთვნის, ჩემი გული სამშობლოს, ჩემი გვამი კი თქვენთვის დამითმია, მტარვალებო!"
|
|
ქართული ეკლესია დაარსებულია ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის კურთხევით ანდრია პირველწოდებულისა და სიმონ კანანელის მიერ. ქართველი ხალხი გააქრისტიანა მოციქულთა სწორმა ნინომ. ხოლო ქართული ეკლესიის სათავეში კათალიკოსის დადგინება, ანუ ავტოკეფალია, უკავშირდება ვახტანგ გორგასალს, რაშიც დიდი როლი ითამაშა, როგორც ჯუანშერი გვიამბობს, წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველის გამოცხადებამ.
|
|
ღეს, ყოველი მორწმუნე ქრისტიანი ხდება თანაზიარი მართალი სვიმეონის სიხარულისა, გულში იხუტებს ყრმა იესოს და სთხოვს სამშობლოს ბედნიერებას, კაცთა შორის სათნოებას და სულის ცხონებას.
ხომ დიდ სიხარულს და სიყვარულს განვიცდით ხოლმე, როცა პატარა ბავშვს ვიხუტებთ გულში. რაოდენი ბედნიერებაა და სიყვარულია, როდესაც ყრმა იესოს, მხსნელს, მაცხოვარს ჩაიხუტებს მორწმუნე ადამიანი...
|
|
3 (16) იანვარი
|
|
