|
წმინდა ნინო და მისი ვაზის ჯვარი, რომელიც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა გადასცა მას სიონის მთაზე, ქართველთა გასანათლებლად, უმნიშვნელოვანესი სიმბოლოებია ჩვენი ცხოვრებისა. შეხედავ წმინდა ნინოს ხატს ან ჯვარს და უმალ საქართველო დაგიდგება თვალწინ, ილოცებ წმინდა ნინოს ხატის წინ და შეუძლებელია მხოლოდ საკუთარი ცოდვები გაგახსენდეს, სამშობლოსათვის ცრემლმორეული უსათუოდ შესთხოვ, კვლავ შემობრძანდეს ივერიაში...
|
|
4 (ახალი სტილით 17) იანვარს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ხსენების დღეს ღირსთა მამათა ჩვენთა - ევაგრესი, ილია დიაკონისა და სხვათა
|
|
1050 წელს, წმიდა იოვანე, ჯერ კიდევ ერისკაცობაში თავის ძმასთან, პეტრიკთან ერთად თან ახლდა საქართველოს მეფე ბაგრატ IV-ს (+1072) და დედოფალ მარიამს კონსტანტინეპოლში, ბიზანტიის იმპერატორ კონსტანტინე მონომაქოსის კარზე. აქ ისინი შეხვდნენ ათონიდან ჩამოსულ გიორგი მთაწმიდელს და დიდი შესაწირავი გაატანეს ათონზე, რისთვისაც იოვანეს და მის ძმას ივერონში აღაპი დაუწესეს.
|
|
31 დეკემბერს (13.01) ქართული ეკლესია აღნიშნავს დიდი გიორგი მთაწმინდელის ერთ-ერთი აღმზრდელის, სამცხის დედათა მონასტრის წინამძღვრის, ღირსი საბიანას ხსენების დღეს.
|
|
საკვირველია, რამ დაიფარა, როგორ გადაურჩა ეს ერთი მუჭა ერი ამდენ ჭირს, მაშინ, როცა მის ირვლივ უმძლავრესი მეფობანი და ერნი დაეცნენ და გადაშენდნენ. მაგალითად, ძველი დიდი მაკედონიის სამეფო, ძველი დიდი და უმძლავრესი სპარსეთის სამეფო, არაბეთი და სხვანი, რომელნიც უწინ აოხრებდნენ და თითქმის მთლიანად ამოწყვიტეს საქართველოს იმიერ და ამიერ ქვეყანა, შემდეგ კი თვითონ განქარდნენ.
რამ დაიცვა ქართველები, როგორ მოხდა, რომ ჩვენი ერი არ მოისპო? – მიზეზი ამისა ის არის, რომ ჩვენი ერი ყოველთვის საღმრთო სჯულის ერთგული იყო და ღმერთიც იფარავდა მას მეოხებითა და ვედრებითა დედისა მისისათა, რომელსაც წილად ერგო ივერია და ერი ივერიისა.
|
|
29 აპრილს (12 მაისს) მართლმადიდებლური ეკლესია აღნიშნავს წმიდა ანდრია მოციქულის, პირველწოდებულის (I) ხსენების დღეს.
|
