|
21 აპრილს (ახალი სტილით 4 მაისს) ქართული ეკლესია აღნიშნავს წმინდა მღდველმოწამის, გაენათელი მიტროპოლიტის ექვთიმეს (ეფთვიმეს) ხსენების დღეს.
|
|
წარმართებში აღრეული მეფის სამხილებლად წმიდა ათონის მთიდან ჩამოვიდა ღირსი ბასილი. მეფეს მიეახლა და ვითარცა მოციქულმა, ამხილა ცოდვათა გამო, მოუწოდა დაეტოვებინა „უწესონი ქორწინებანი“, სამაგიეროდ კი შეჰპირდა: „მე თავს-მდებ გექმნე, რათა კეთილად წარგემართოს მეფობა შენი“.
|
|
უწმიდესი და უნეტარესი კალისტრატე ცინცაძე იყო გამორჩეული სასულიერო მოღვაწე იმ დროს, როცა ბოლშევიკური რეჟიმის პირობებში საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია იდევნებოდა, როცა ანტირელიგიური კამპანიის, უღმერთოთა კავშირის, ფინსაკომის საგადასახადო პოლიტიკის წყალობით მოქმედი ეკლესიების, სასულიერო პირების ყოფნა-არყოფნის საკითხი იდგა, უწმიდესმა კალისტრატემ ხელისუფლებასთან გონივრული კომპრომისების პოლიტიკის წყალობით საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია შეინარჩუნა.
|
|
სიკვდილის მომლოდინე ყოვლადდასაწველთა ნეტარი სულები გალობდნენ: „აკურთხევდით ცეცხლი და სიცხე უფალსა, უგალობდით და ზესთა ამაღლებდით მონანი უფალსა, უგალობდით და ზესთა ამაღლებდით მას უკუნისამდე“.
|
|
მამა იოანე შავთელი და ევლოგი წინასწარმეტყველი-სალოსი იყვნენ თამარ მეფის თანამედროვენი (XIII).
ღირსი იოანე შავთელი XII-XIII საუკუნეების საქართველოს ერთ-ერთი გამოჩენილი პოეტი, ფილოსოფოსი და რიტორი იყო. წმიდა ევლოგი ქრისტესთვის მოგონილ სისულელეში მალავდა თავის სულიერი ღვაწლს.
|
|
16 (29) მარტს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ღირსი პიმენ სალოსის და ანტონი მესხის (XIII) ხსენების დღეს.
|
|
კათალიკოზები იყვნენ მფარველნი დაჩაგრულთა, დასჯილთა და სასიკვდილოდ გამზადებულთაც. ეკლესიას და კათალიკოზ-ეპისკოპოზებს ჰქონდათ შენახული უფლება შევედრებულ ხელუხლებლობისა. ისინი იყვნენ ხალხის შუამდგომელნი შაჰების და სპარს-ოსმალოთა მეუფროსეთ წინაშე.
|
|
გაუქმდა საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალია და ანტონ II რუსეთში გადაასახლეს. რაღაც ათიოდე წლის მანძილზე საქართველომ მეფეც დაკარგა და მამამთავარიც. პოლიტიკურ თავისუფლებადაკარგულმა საქართველომ სულიერი დამოუკიდებლობაც დაკარგა.
|
|
წინამდებარე წერილში, ექვთიმე თაყაიშვილს ყველა პერიპეტია არ აქვს მოთხრობილი ავტოკეფალიის აღდგენის გზაზე, ეს შეუძლებელიცაა. მკითხველმა იცის, რომ ქართველებს არა ერთი შეურაცხყოფისა თუ ზეწოლის გადატანა მოუხდათ იმ პერიოდში. ექვთიმე თაყაიშვილი, გვიამბობს ილია ჭავჭავაძის სიცოცხლის პერიოდის ამბებს, ილიასა და კიდევ რამდენიმე ადამიანის დამსახურებას ამ საქმეში. წირილიდან კარგად ჩანს, მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ილია კარგად ვერ ერკვეოდა ავტოკეფალიის სამართლებრივ საკითხებში, ის ქართული საზოგადოების ნამდვილი ლიდერი იყო, მართლაც და უგვირგვინო მეფე საქართველოსი. წერილში. ასევე, კარგად ჩანს, როგორი ენთუზიაზმით მოღვაწეობდნენ ქართველი მამულიშვილები ივერიის ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენისათვის.
|
