|
“თუ მთაწმინდის ტაძარს დახურავთ, აიღეთ და მეც თავი მომკვეთეთ”
|
|
16 (29) მარტს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ღირსი პიმენ სალოსის და ანტონი მესხის (XIII) ხსენების დღეს.
|
|
კათალიკოზები იყვნენ მფარველნი დაჩაგრულთა, დასჯილთა და სასიკვდილოდ გამზადებულთაც. ეკლესიას და კათალიკოზ-ეპისკოპოზებს ჰქონდათ შენახული უფლება შევედრებულ ხელუხლებლობისა. ისინი იყვნენ ხალხის შუამდგომელნი შაჰების და სპარს-ოსმალოთა მეუფროსეთ წინაშე.
|
|
გაუქმდა საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალია და ანტონ II რუსეთში გადაასახლეს. რაღაც ათიოდე წლის მანძილზე საქართველომ მეფეც დაკარგა და მამამთავარიც. პოლიტიკურ თავისუფლებადაკარგულმა საქართველომ სულიერი დამოუკიდებლობაც დაკარგა.
|
|
წინამდებარე წერილში, ექვთიმე თაყაიშვილს ყველა პერიპეტია არ აქვს მოთხრობილი ავტოკეფალიის აღდგენის გზაზე, ეს შეუძლებელიცაა. მკითხველმა იცის, რომ ქართველებს არა ერთი შეურაცხყოფისა თუ ზეწოლის გადატანა მოუხდათ იმ პერიოდში. ექვთიმე თაყაიშვილი, გვიამბობს ილია ჭავჭავაძის სიცოცხლის პერიოდის ამბებს, ილიასა და კიდევ რამდენიმე ადამიანის დამსახურებას ამ საქმეში. წირილიდან კარგად ჩანს, მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ილია კარგად ვერ ერკვეოდა ავტოკეფალიის სამართლებრივ საკითხებში, ის ქართული საზოგადოების ნამდვილი ლიდერი იყო, მართლაც და უგვირგვინო მეფე საქართველოსი. წერილში. ასევე, კარგად ჩანს, როგორი ენთუზიაზმით მოღვაწეობდნენ ქართველი მამულიშვილები ივერიის ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენისათვის.
|
|
10 (23) მარტს ქართული ეკლესია აღნიშნავს ღირსი იოანე ხახულელის ხსენების დღეს (X-XI).
|
|
რუსებმა მთავარმართებლისა და ეგზარქოს თეოფილაქტეს ბრძანებით გასცეს განკარგულება დაეპატიმრებინათ გელათისა და ქუთაისის მიტროპოლიტები, ექვთიმე გენათელი და დოსითეოზ ქუთათელი, რომლებიც წინ აღუდგნენ ეკლესიების დახურვას.
|
|
კათოლიკოსი ბასილი III (1065-1080) თხზულებაში „თხრობაჲ სასწაულთათვის წმიდისა და ღმერთშემოსილისა მამისა შიოსა“ მოთხრობილია, რომ წმიდა იოანეს მშობლებს დიდხანს არ ჰყავდათ შვილი და წმიდა შიო მღვიმელს ევედრებოდნენ მეოხებას*. შვილის შეძენის შემდეგ ღვთისმოშიშმა მშობლებმა შვილი აღსაზრდელად შიო მღვიმის მონასტერში მიაბარეს.
|
